The Big Leap S01E1: warmhartige televisie

Je dromen najagen is een groot thema in Amerikaanse televisiedrama’s. Maar vroeger hielden die dromen op een gegeven moment wel op. Of zoals tegen een influencer (gespeeld door Teri Polo) wordt gezegd in de eerste aflevering van The Big Leap : ‘U heeft een relevantieprobleem.’ Het is een eufemistische uitdrukking voor: u bent te oud. De realityshow ‘ The Big Leap ’ biedt echter soelaas. Hierin kunnen mensen met danstalent alsnog proberen zich in de spotlights te bewegen. Ook als ze eerder in hun leven zijn afgeschreven of door andere ongelukkige samenkomsten van omstandigheden hun ambities moesten laten varen.

Het verhaal begint met twintiger Gabby (Simone Recasner): in een flashback zien we hoe ze op haar highschool een uitstekend danstandem vormt met haar lover Justin (Raymond Cham Jr.). NYU (de befaamde New Yorkse universiteit) lonkt. Maar dan blijkt Justin op mannen te vallen en Gabby zwanger te zijn. Alle personages uit The Big Leap hebben zo’n verhaal: zo is Mike (Jon Rudnitsky) recent ontslagen bij een autofabrikant en probeert hij op choreografiegebied eindelijk eens het onderste uit de kan te dansen. Waarop hij verliefd raakt op een andere kandidaat (een rol van Piper Perabo) die hem - dat weet hij op dat moment nog niet - ontsloeg en vervolgens zelf ook in de misère belandde.

De producenten van de realityshow smullen trouwens van dit soort anekdotisch materiaal: 'Oh, ze heeft borstkanker gehad? Dat moeten we zeker benadrukken.' Maar The Big Leap valt niettemin – naast alle melodramatische perikelen - wel in de categorie van warmhartige televisie. Het is ook een televisiedrama dat heel goed past in deze tijd, waarin je ook na je vijftigste nog mag debuteren als romancier, of als dansers of als filosoof. Inclusiviteit doet niet aan leeftijdsdiscriminatie, zoveel is duidelijk. Bovendien betekent dansen ook onweerstaanbare referenties aan klassiek Hollywood; naar Debbie Reynolds en Fred Astaire.

Niets is misschien wel meer Amerikaans dan dansen voor je leven, zie ook de Jane Fonda-klassieker They Shoot Horses, Don’t They? (1969). En wie aan het einde nog overeind staat mag proeven aan de Amerikaanse droom.