The After Party: wéér een fijne 'coming of age' Netflix-film

Het internet geeft en het internet neemt; het internet is tegelijk een meerkoppig beest en een goedgeefse mecenas. Dat is het adagium dat in de hiphopfilm The After Party overheerst. Wie in dit tijdperk beroemd wil worden, zal zijn talent via sociale media moeten communiceren naar de massa. De piepjonge ritselaar Jeff (Harrisson Holzer) komt tegen het einde van de film tot deze conclusie wanneer zijn protegé, aankomend hiphoptalent Owen (gespeeld door rapper Kyle Harvey) voor een tweede keer viral gaat, na een geniaal rapsonnet op een after party in New York. Daarmee speelt de artiest – die al drie jaar zwoegt – zich eindelijk in de kijker van een aantal platenlabels.

Jeff, een onbevangen regelneef met een hart van goud, probeert eerst nog op de ouderwetse wijze zijn cliënt in de spotlights te zetten, door zonder toestemming de burelen van een platenlabel te betreden, zodat Kyle daar zijn improvisatietechniek kan etaleren. In de openingsscène zien we hoe Kyle en Jeff voor de deur van een gesloten toilet staan. Na een vernuftige woordenregen van Kyle blijkt de wc niet bezet door een platenbaas, maar diens stagiair. Die feliciteert de rapper met zijn talent, maar zijn uitgereikte hand wordt niet geschud: ‘Eerst je handen wassen, gast.’ De poepgrap is de opmaat naar een batterij aan pies-, poep- en seksgrappen.

De hiphopfilm, geschreven en geregisseerd door Ian Edelman, is onverschrokken als het gaat om de flauwe maar treffende humor. De zelfspot – als het gaat om de hiphopwereld – valt op: personages nemen zichzelf niet al te serieus en schromen niet de kunstmatigheid van roem en weelde te onderschrijven. Sommige scènes, vol schaars geklede vrouwen, zijn een knipoog naar de decadente, vrouwonvriendelijke videoclips die circuleren op het web. Daarnaast is The After Party een knipoog naar de hiphopwereld van weleer (zie bijvoorbeeld Straight Outta Compton, uit 2015), waarin arme zwarte sterren (Kyle) vaak werden gemanaged door rijke joodse entrepreneurs (Jeff representeert deze partij).

Het verhaal sluit hierop aan: Jeff staat op het punt aan Harvard te gaan studeren; Kyle gaat – als Jeff niet binnen drie dagen een platencontract voor hem regelt – een toekomst tegemoet bij de marine. Die laatste premisse geeft de film ook een katalysator: het sympathieke duo moet in een korte tijd een reeks obstakels overwinnen – waaronder een episode in een stripclub en een vechtpartij in een hotelsuite – alvorens ze het succes zich zal aandienen. Kyle realiseert zich onderwijl dat hij een standvastiger mens moet worden, terwijl Jeff vooral moet leren hoe hij zichzelf moet zijn. Die openbaringen behoren natuurlijk tot de typische ingrediënten van een coming of age-film.

Netflix begint in de smiezen te krijgen – zie ook To All the Boys I’ve Loved – hoe je de juiste mensen inhuurt, om de nieuwe generatie filmliefhebbers te verleiden. The After Party weet de immer instagrammende adolescentencultuur op vakkundige wijze te vatten. En als kers op de taart bevat de film een trits aan geestige en bijna absurde cameo’s van hiphopsterren als Wiz Khalifa, DMX en French Montana, die zonder twijfel credit zijn aan de promotie van de film.