Clarkes zonden en ervaringen worden belicht in een nostalgische aflevering.
Vanaf de eerste minuten vertoef je als kijker in het onderbewustzijn van Clarke. Josephine heeft misschien haar lichaam overgenomen, maar Becca heeft een feilloze geheugenbank ingebouwd in de chip die in Clarkes lichaam is geïmplementeerd. Clarke leeft dus nog steeds, en doet haar uiterste best om te begrijpen wat er in vredesnaam aan de hand is. De jonge vrouw ontwaakt in een kamer waar de muren zijn gevuld met de afbeeldingen van haar vrienden en voormalige vijanden. Elke tekening is een herinnering – van een vluchtig moment met Lexa, tot een fijne ontmoeting met haar vader, die zogenaamd gelukkig is in het hiernamaals, en één ogenblik denkt Clarke dat ze daar ook thuishoort.
Haar ontdekkingstocht duurt niet lang. Hoewel het gaat om Clarkes onderbewustzijn, is Josephine daar natuurlijk ook. De dynamiek tussen de twee karakters komt nu haarfijn naar voren. Beide vrouwen willen vechten voor wat ze willen en scenarist Kim Shumway (Wisdom of the Crowd) weet de karakters zowel middels de dialogen als de actie tegen elkaar uit te spelen. ‘Dit lichaam is niet groot genoeg voor ons beiden,’ stelt Josephine als Clarke een uitweg probeert te vinden in de geheugenkamer. Hoewel Josephine niet weet waarom Clarke daar is, geeft ze aan dat het niet de eerste keer is. In eerdere gevallen leidde het tot een hersenbloeding, gevolgd door een beroerte en de dood. ‘Twee geheugens, één brein, dat loopt nooit goed af,’ zegt de Prime droogjes.
Het interessantste aspect van de aflevering is de ondervraging van Clarke als leider door de seizoenen heen. Sinds ze in het eerste seizoen op aarde is gekomen, is zij de facto de leider. Degene die de onmogelijke beslissingen neemt voor de bemanning, met de hoop het volgende daglicht te halen. Nu komt ze oog in oog te staan met haar keuzes, de levens die ze heeft beïnvloed, en moet ze rekening houden met de gevolgen. Het zijn haar eigen interne gedachten, die levend worden en een stem krijgen. Ze wil haar vrienden redden, zelfs als dat betekent dat ze zich moet opofferen. Josephine speelt hierop in en weet Clarke over te halen de chip op te geven, zodat de bemanning veilig is in de echte wereld. Wanneer Josephine wederom wakker wordt in Clarkes lichaam denkt de Prime dat ze heeft gewonnen. Niet is minder waar. Tijdens de onderhandelingen met Russell tikt ze met haar wijsvinger op haar bovenarm zodat Bellamy het kan zien. Clarke, die in haar onderbewustzijn is opgesloten, stuurt een morsecode: levend. Het strijdtoneel is klaar voor een nog groter gevecht.