Televisieklassiekers in komkommertijd: The Fresh Prince of Bel-Air

Foto credits: NBC

Eigenlijk draaide The Fresh Prince of Bel-Air – uitgezonden van 1990 tot 1996 misschien wel het meest om 'jezelf blijven'. Tiener Will Smith (Smith speelde een soort gefictionaliseerde versie van zichzelf) verhuisde van het vuige West-Philadelphia – waar hij, zie het openingsfilmpje, bijna het slachtoffer werd van bendegeweld – naar het decadente Bel-Air in Los Angeles. Daar kwam hij terecht bij zijn oom (en strafpleiter) Philip Banks (James Avery) en zijn gezin in een riante villa. De jongen die opgroeide op straat bevond zich nu ineens in een milieu waarin mensen pakken droegen en op eloquente – of pompeuze, het is maar hoe je het ziet – wijze met elkaar converseerden.

Will Smith was – en ís dat nog steeds in sommige kringen, en in andere kringen niet gezien zijn actie tijdens de Oscars - min of meer een voorbeeld voor zwart-zijn in de Verenigde Staten; van trouw blijven aan je roots. Terwijl Banks en zijn kids – vooral Carlton (Alfonso Ribeiro) en Hilary (Karyn Parsons) – zich juist openlijk conformeerden aan de mores van de succesvolle witte mensen om hen heen. Smith trof in die zin zwarte familieleden die zich gedroegen als rijke witte mensen uit Bel-Air. Dus staan veel afleveringen in het teken van zwarte cultuuruitingen als hiphop en fungeert de hoofdpersoon als een soort mentor die zijn gezinsgenoten herinnert aan hun afkomst. Terwijl Smith op zijn beurt de waarde van een goede opleiding leert (en eigenlijk is dat ook een cliché).

Zou die tegenstelling tussen zwart en wit en arm en rijk vandaag de dag nog bestaan in Bel-Air? Waarschijnlijk wel, maar misschien minder duidelijk? En zou een sitcom als The Fresh Prince of Bel-Air nog resoneren bij een publiek? Buiten kijf staat dat Will Smith gaandeweg zelf onderdeel werd van de elite waar in de komediereeks af en toe tegen wordt gefulmineerd. Banks en zijn kinderen zijn arrogant, kijken op de wereld neer, terwijl Smith juist nederig probeerde te zijn – hoewel vaak ook het omgekeerde het geval was. Misschien draait The Fresh Prince of Bel-Air in die zin ook om hoe beroemdheden het contact met de buitenwereld geleidelijk verliezen, terwijl ze steeds verder verstrikt raken in hun decadente bubbeltje.

Er valt hoe dan ook met de blik van nu nog steeds veel te ontdekken in de komediereeks, die zonder twijfel nog steeds het predicaat kijkwaardig verdient.