Teken aan de wand

Lieve Adriaan,
Nu de opnames achter de rug zijn, moet me iets van het hart; het lijkt mij doodeng om geportretteerd te worden door drie kunstenaars, die deze opdracht ook nog eens beschouwen als dé kans om door te breken bij het grote publiek (dat verpest is door wansmaak en geld). Duizendmiljoen keer dank dat je mijn uitnodiging accepteerde, terwijl ik terdege weet dat je ruim een decennium lang, ondanks drammerige pogingen van onze redactie, ijzerenheinig en beleefd voor de eer hebt bedankt, tegengehouden om uiteenlopende redenen.

Maar je stond er deze zomer. Op je voormalige middelbare school. Dandyesk als altijd. En de schilders zwijmelden bij je verhalen over vroeger, ook al gingen die over onthoofdingen en leedconcurrentie. Het maakte ze ogenschijnlijk niets uit dat je vertelde over een permanent gevoel van vervreemding in je eigen gezin, vanwege je leeftijd en geslacht en kleurtje. Je deed het soeverein, precies zoals de mensen je kennen. En ik ben dolblij met het resultaat. Dankzij onze vriendschap heb je al je bezwaren opzijgeschoven. En je kent mij, om die reden zal ik immer trouw en loyaal aan je blijven. Of zoals Bruno Mars zo puntig zong: ‘I would catch a grenade for you. Throw my hand on a blade for you.’

Wat ik me wel afvroeg: hoe was het nu in werkelijkheid voor jou? Je zat, op gepaste afstand, tegenover onze drie kunstenaars, en had totaal geen invloed op hun creaties. Het enige wat je kon doen, een beetje subtiel, was vertellen over de genres die je aanspreken, met het gevaar dat een van de schilders ontzettend zenuwachtig zou worden omdat die persoon helemaal geen affiniteit voelde met de stroming die jij zojuist had bewierookt. Hield je hier rekening mee?

Weet je, Adriaan, sinds ik Sterren op het doek presenteer, krijg ik maandelijks een schilderij met mezelf erop toegestuurd – ongevraagd. Het ene werk is nog lelijker dan het andere! Toen ik op een dag een pakketje uitpakte, begon onze zoon (2) zelfs keihard te huilen, omdat hij bang werd van de man die afgebeeld was, iemand die voor mij moest doorgaan.

Lees verder in VARAgids 45 vanaf pagina 30.