Ted Lasso S01E01-02: achterhaald en vermoeiend

Nadat American football-coach Ted Lasso (Jason Sudeikis) ongekende successen viert in de Verenigde Staten besluit hij zijn geluk te beproeven in de Britse premier league. Ondanks het feit dat hij geen verstand heeft van voetbal komt hij terecht bij een klein maar ambitieus Londens clubje dat sinds kort wordt bestierd door de rigide Rebecca (Hannah Waddingham). Zij heeft de club afgepakt van haar schuinsmarcherende ex-man en probeert hem een hak te zetten met het aanstellen van de Amerikaan. Ze wil de sportvereniging die haar ex zo dierbaar is volledig ten gronde richten.

Het is natuurlijk ook een kolderieke invalshoek: een yankee met een zuidelijk accent, afkomstig uit Kansas, die in de Engelse hoofdstad mag aantonen dat de sport waarin hij zich heeft verdiept helemaal niet zoveel verschilt van voetbal. Immers: football ís voetbal in het Verenigd Koninkrijk. Laat derhalve de grapjes over de taalverschillen tussen de twee naties maar aanrukken. Cookies zijn biscuits; trunks zijn boots (achterbakken van auto’s); noem maar op. Je denkt dat de makers de taal- en cultuurverschillen na een vermoeiende eerste aflevering wel achterwege laten: niet dus.

Want Sudeikis speelt een onbevangen maar vastberaden Amerikaan met het hart op de juiste plek, die door de spelers die hij leidt de (taalkundige) finesses van het voetbal moet worden bijgebracht. Dat doet de komiek – die tevens optreedt als showrunner – met de nodige charme, maar weet de Amerikaanse kijker echt niets van voetbal? Het is intussen toch een invloedrijke sport geworden in de Verenigde Staten? Oftewel: zijn grapjes over buitenspel nog geoorloofd? Of uitgekauwd? En weet Lasso echt niet dat een voetbalwedstrijd niet vier kwarten maar twee helften kent? Is hij echt zó stupide?

Je moet uiteraard in ogenschouw nemen dat Ted Lasso een komedie is, en dat een en ander moedwillig wordt gechargeerd omwille van de humor. Niettemin valt er niet erg veel te lachen in de eerste twee afleveringen. Ted Lasso is vooral een man die zich onbegrepen voelt en die niet doorheeft dat het gros van de personages niet het beste met hem voorheeft. Of misschien heeft hij het wel door, maar wil hij er nog niet iets substantieels mee doen. Dat is eerder tragisch dan komisch. En de vele stereotypen helpen hier niet in mee: de narcistische voetbalster, de voluptueuze voetbalvrouw en de verlegen waterdrager.

Misschien is Ted Lasso wel exemplarisch voor hoe Apple TV+ zich vooralsnog lijkt te richten op de Amerikaanse markt en daarbij vergeet dat voetbal in andere delen van de wereld gemeengoed is. En dat grappen over de sport dus echt complexer en ironischer mogen zijn dan in deze nieuwe sitcom. Bovendien, zoals gezegd, zouden veel Amerikaanse kijkers de regels van het spel intussen ook in hun sportieve geheugen gegrift moeten hebben. Waarmee Ted Lasso – van de makers van Scrubs – gedateerd aanvoelt. Er zijn al genoeg – en betere, zie de keur aan Latijns-Amerikaanse titels – sportdrama’s bij streamingdiensten.