Maffiaserie is ook in het tweede seizoen een mooie metafoor voor twisten uit de Romeinse tijd.
In het tweede seizoen van Suburra leiden opnieuw alle wegen naar Rome: capo di tutti capi Samurai (Francesco Acquaroli) is naarstig op zoek naar Livia Adami (Barbara Chichiarelli). Zij moet de deal tekenen waarmee kostbaar land aan de kust bij Ostia in handen komt van een groep maffiosi uit Zuid-Italië. Het plan is immers om aldaar een Romeins Las Vegas uit de grond te stampen, waar de proleten naar hartenlust kunnen gokken en (vooral) bezoekers kunnen afpersen. En laten we ook de cocaïnehandel niet vergeten. Die staat nu voor Aureliano Adami (Alessandro Borghi) stil, geblokkeerd door Samurai.
Aureliano, Spadino (Giacomo Ferrara) en de kersverse rechercheur Lele (Eduardo Valdarnini) zijn alle drie op zoek naar Livia. Net als de voltallige Romeinse onderwereld. Zij vormt de sleutel tot een mogelijke grote deal. Dus vormen de drie broekies een soort officieus pact: wij versus de rest. Aureliano wil zich gaan keren tegen Samurai; Spadino wil de nieuwe patriarch worden van zijn Sinti-familie maar slaagt daar niet in; Lele wil zijn werk als diender kunnen doen zonder inmenging van de bad guys.
En dan is er nog Sara Monaschi (Claudia Gerini), die vorig seizoen haar inkomstenbron verloor en nu probeert vluchtelingen die in Rome arriveren via haar in het Vaticaan gevestigde goede doel te exploiteren à la 35 euro per dag. Daarvoor heeft ze wel permissie nodig van één van de éminences grises, en dat blijkt een flinke beproeving.
Aan het begin van de eerste aflevering stelt Aureliano: ‘We gaan een eind maken aan deze zaakjes.’ Het is een ironische uitspraak: het einde is nog maar net begonnen. Zo komt er een nieuw begin aan voor de op waargebeurde verhalen gebaseerde maffiareeks, die net als het vorig seizoen bijzonder filmisch oogt. Bovenal valt het gruwelijke karakter van het drama op, zoals wanneer Aureliano één van zijn onderbazen in koelen bloede executeert. De makers leggen hun personages geen strobreed in de weg; alles is geoorloofd.
Tegelijkertijd zijn personages als Aureliano, Spadino en zelfs burgemeesterskandidaat Amedeo Cinaglia (Filippo Nigro) ook amalgamen. Ze staan voor de gecorrumpeerde politieke en particuliere machten. Suburra (vernoemd naar Subura, de wijk waar in de Romeinse tijd de plebejers in contact traden met de adel) is ook in het tweede bloedstollende seizoen een mooie metafoor voor de twisten uit de Romeinse tijd. Wie manifesteert zich straks als de Ceasar Augustus die decennialang het schimmenrijk zal leiden? Aureliano heeft de beste kansen.