Showtrial S01: gewetenswroeging en financieel gewin

Foto credits: BBC

In het vijfdelige televisiedrama Showtrial worden twee studenten verdacht van betrokkenheid bij de moord op een studiegenoot. De verdachten, Talitha Campbell (Céline Buckens) en Dhillon Harwood (Joseph Payne), zijn afkomstig uit gegoede gezinnen, terwijl het slachtoffer Hannah Ellis (Abra Thompson) opgroeide in wat in de tabloids – waarin de affaire breed uitgemeten wordt – een ‘nederig gezin’ wordt genoemd. Het is dan ook geen verrassing dat de daaropvolgende rechtszaak in het teken staat van de strijd tussen de haves en de have - nots. De titel van deze spannende BBC-reeks dekt de lading: tijdens dit showproces wordt alles – inclusief dure advocaten en dubieuze privédetectives – uit de kast getrokken.

Enkele dagen na de verdwijning van Ellis zoekt haar moeder contact met de politie: ze gelooft dat er iets mis is. Al snel wordt duidelijk dat de jonge vrouw is vermoord na een avond in de bediening te hebben gewerkt op een studentenbal in Bristol. Talitha Campbell is een van de laatsten die Ellis zou hebben gezien en wordt direct ondervraagd. Ze zou dreigende sms’jes naar Ellis hebben gestuurd. Paula Cassidy (Sinead Keenan), een rechercheur van lagere komaf, vermoedt dan ook dat Campbell een motief heeft, en dat er een grote kans is dat ze de dader is.

In Cassidy’s overweging speelt mee dat ze wordt verblind door de vooroordelen die ze heeft over rijke mensen: ze komen overal mee weg. Campbell (actrice Buckens in topvorm) voldoet aan dit beeld: tijdens de verhoren oogt ze laconiek en gedraagt ze zich arrogant. Ook weigert ze de hulp van haar welgestelde vader. De pro deo advocaat die ze toegewezen krijgt, Cleo Roberts (Tracy Ifeachor), krijgt even later meteen de wind van voren. Maar Roberts weet de ijskoningin te laten ontdooien, en wordt geleidelijk een soort surrogaatmoeder voor Campbell.

Doet Roberts, een strafpleiter uit een doodnormaal gezin wier carrière in het slop zit, dit uit piëteit met haar cliënte? Wellicht.

Hoewel ze door het winnen van de zaak ook kans maakt om zich te nestelen in een hogere klasse. Gewetenswroeging en financieel gewin zijn in die zin voortdurend met elkaar in gevecht in Showtrial. Het drama raakt ook, al dan niet indirect, aan de discussie rond #Metoo: de andere verdachte, Dhillon Harwood, manifesteert zich namelijk als een ‘onschuldige’ introvert die zijn vriendinnen voortdurend filmt. Het is gedrag dat zijn moeder, een succesvol politica, vergoelijkt – of kijkt ze moedwillig de andere kant op?

Uiteindelijk blijkt de rol van de ouders cruciaal in Showtrial. Scenarist Ben Richards en regisseur Zara Hayes lijken zich in dat opzicht te mengen in de discussie rond nature versus nurture: Campbell en Harwood zijn door hun ouders, die vooral bezig zijn met hun carrières en vermogensopbouw, mogelijkerwijs van het rechte pad afgedwaald. Hoewel het televisiedrama niet een eenduidig, hapklaar antwoordt geeft op wie nu daadwerkelijk schuldig is. Dat is aan de kijker, die op de plek van de jury wordt neergezet en aan de hand van een keur aan subjectieve perspectieven op de zaak mag bepalen waar de waarheid precies ligt.