Santa Clarita Diet S02: een stuk beter te verteren

Het eerste seizoen van Santa Clarita Diet, van showrunner Victor Fresco (Better Off Ted), eindigde met zo’n enorme cliffhanger dat er wel een vervolg op moest komen. Joel (Timothy Olyphant) wordt afgevoerd naar een psychiatrische inrichting, terwijl zijn vrouw Sheila (Drew Barrymore) in de kelder zit vastgeketend omdat ze onlangs een zombie is geworden en nu graag mensen eet. Ondertussen moeten dochter Abby (Liv Hewson) en buurjongen Eric (Skyler Gisondo) op zoek naar een medicijn, om te voorkomen dat moederlief van een vriendelijke en welbespraakte ik-eet-alleen-als-ik-trek-heb-zombie verandert in de 28 Days Later-variant.

Het eerste seizoen was nog heel erg bezig met de opzet - ‘Help, mijn moeder / echtgenote / buurvrouw is een zombie!’ - waardoor er weinig ruimte overbleef voor echte karakterontwikkeling en zelfreflectie. Maar wanneer na een veelbewogen première de meeste stof is neergedaald, krijgen de karakters meer ruimte om te ademen. Oké, Drew Barrymore is een zombie. En nu?

Al snel ontdekt de familie dat gewoon hun oude leventje oppakken niet zo makkelijk gaat. Abby vindt het op school moeilijk zich weer op topografie en staartdelingen te concentreren, wanneer ze thuis in aanraking komt met zaken van leven of (on)dood. Joel probeert een balans te vinden tussen het temperen van de nieuwe driften van zijn zombievrouw, het schrijven van Yelp-recensies en het bouwen van kersenhouten kasten. En ook Sheila komt tot de conclusie dat moeten werken voor een baas (Andy Richter) die je niet uit kunt staan – Sheila en Joel zijn beide makelaars – toch een tikkeltje gecompliceerder wordt wanneer je in staat bent met je tanden een luchtpijp uit iemands hals te trekken. Daarnaast is nog steeds niet duidelijk hoe Sheila nu in een zombie is veranderd.

De serie diepgang toedichten gaat wellicht wat ver (voor een echt ontluisterend kijkje in het leven van een zombie, en gewoon een knotsgekke horrorkomedie, kijk dan – ook bij Netflix - Crazyhead), en de capriolen van de familie Hammond houden een hoog Death Becomes Her-gehalte, maar nu de karakters een beetje zijn ingedaald, zijn ze een stuk beter te verteren. Vooral Joel laat, na een eerste seizoen waarin hij slechts drie standen leek te kennen (paniekerig, hysterisch en stoned), meer nuance zien. Abby is nog steeds de verfrissende stabiliserende factor en heeft een fijne chemie met de stuntelende Eric.

Verder wordt de centrale cast bijgestaan door leuke bijrollen, zoals Ramona (Ramona Young), de emotieloze supermarktmedewerker die alles weet over de perfecte bloedvlekkenverwijderaar, en de welkome terugkeer van een personage die we, gezien diens geschiedenis, niet direct hadden terugverwacht. Zij leren Joel en Sheila dit seizoen de belangrijkste les: hoe bizar de situatie ook is, samen slaan ze zich er wel doorheen!