Ryan Hamilton: Happy Face: zonder twijfel geestig

Wie komiek Ryan Hamilton ziet optreden, zal allicht herinneringen ophalen aan de hoogtijdagen van Jerry Seinfeld. Hamilton oogt als Seinfelds verloren zoon, met zijn nasale stem en brede glimlach. Die vergelijking ligt vanaf het prille begin van Hamiltons carrière nogal voor de hand, hoewel hij zich naast Seinfeld ook heeft laten inspireren door Steve Martin en David Letterman. Van de laatstgenoemde heeft hij vast het sarcasme geleend. Hij begint zijn show namelijk met de vraag: ‘Waar zullen we eens mee beginnen? Mijn gezicht. Ik kijk altijd blij, hoewel ik dat natuurlijk niet altijd ben.’

Daarna volgt een hilarische tirade over New York City. Hamilton groeide op in een klein dorpje in Idaho, en verhuisde op latere leeftijd naar The Big Apple. ‘Jullie weten waarschijnlijk niet eens waar dat ligt, Idaho. Voor jullie beginnen de maïsvelden al na New Jersey.’ De komiek maakte in de metropool ook voor het eerst kennis met stedelingen die op straat stonden te janken, en reizigers die crack rookten in de metro. En natuurlijk de grootstedelijke arrogantie: ‘Een New Yorker denkt dat als hij een ander dorp binnenwandelt, meteen de burgemeester kan worden. Jullie denken dat je overal succesvol kunt zijn, omdat Frank Sinatra daar toevallig een keer over zong.’

Dan komt de verkiezing van Donald Trump terloops ter sprake, gepaard met enige slapstick: ‘Weten jullie dat nog? Die dag na de verkiezingen? Toen je weer naar buiten moest?’ De ranke Hamilton maakt cartooneske bewegingen. ‘Ik ben eigenlijk geen politieke komiek, maar nu wel.’ Maar de rest van de show staat weer gewoon in het teken van observatiekomedie: ‘Online dating is net als het opsporen van voortvluchtige criminelen. Je maakt een (denkbeeldige) grens van 10 kilometer.’ Het swipen op Tinder vergelijkt de komiek met ‘een stroom van menselijke ellende’. Speeddating is ’dertig afwijzingen per uur’.

De kers op de komische taart presenteert Hamilton terecht tegen het einde, met een acht minuten durende grap over luchtballonen. ‘Wie wil er nu rondvliegen in tuinmeubilair vastgemaakt aan een kampvuur? Kom op, dat ding ziet eruit als een fruitmand.’ Het is te hopen dat er geen luchtballonnenfanatici in de zaal zitten. ‘Comedy is een beproeving wanneer sommige mensen een lange anekdote over luchtballonnen niet trekken. Ik praat er echter zo graag met passie over.’ Dit is een flauw bruggetje naar een bijzondere ontmoeting van Hamilton: hij zag na een show twee zure gezichten; twee liefhebbers van luchtballonnen, zo bleek achteraf. Net als bij de grappen van Seinfeld, vraag je je of hij dit verzint, of dat het daadwerkelijk heeft meegemaakt. Maar geestig zijn ze zonder twijfel.