Rory Scovel Tries Stand-up for the First Time: Eigenzinnige (en soms vulgaire) observaties

Met de titel van deze Netflix-special zet stand-up komiek Rory Scovel het publiek op het verkeerde been: kenners weten evenwel dat de in South Carolina geboren absurdist een komedieveteraan is, met intussen ruim dertien jaar ervaring. Hoewel hij niettemin doet alsof dit optreden, in een intieme nachtclub in Atlanta, zijn debuut is. De spreekstalmeester introduceert de komiek als ‘Cory Scraven’, waarop Scovel bedeesd het podium betreedt, alvorens hij zijn ware gezicht toont: ‘Wie heeft hier weleens anale seks?’ Hij blijft deze vraag tot in den treure herhalen, om zodoende het publiek te provoceren.

Zo’n openingssketch voelt meer aan als performancekunst, dan traditionele stand-up. Die benadering roept herinneringen op aan Andy Kaufman, die ultiem kon genieten van de repetitieve aard van zijn grappen, en de daaropvolgende (soms pijnlijke) stiltes. Maar zo ver gaat Scovel niet: de komiek die vaak het voorprogramma heeft verzorgd van Louis C.K. is inschikkelijker. Het publiek moet na de laatste grap wel met een brede glimlach naar huis. Een enkeling vertrekt eerder, wellicht door een van Scovels nagenoeg onverteerbare (en dus geestige) grappen: ‘Wie zelfmoord wil plegen doet er goed aan auto-erotische asfyxie (wurgseks) eens te proberen. Als het je bevalt dan kan het je leven redden. En anders heb je hetzelfde eindresultaat.’

Ook zelfspot wordt niet geschuwd: ‘Mijn jas is lelijk, ik weet het. En jullie mogen er lekker naar kijken.’ Na twintig minuten: ‘De eerste twintig minuten zitten erop. De jas mag nu uit.’ Het kan nog flauwer: ‘Ik ga nu grappen vertellen over de presidentsverkiezingen.’ Hij kijkt in de camera: ‘Ja ik weet dat die al zijn geweest, maar wij, in deze ruimte, weten de uitslag nog niet.’ Wat volgt is een trits aan cynische anti-Trump grappen: ‘Als hij wint dan sterven we allemaal tegelijk. Eerst de Dinosauriërs, nu de mensheid.’ En dan, na een minuut of 40, als het allemaal net iets te gezapig wordt, volgt een intermezzo; een neptalkshow met als hoofdgast muzikant Jack White. Waarom? ‘Ik heb niet genoeg materiaal voor een vol uur.’

Tegen het einde volgt een anekdote over de beveiliging op Amerikaanse luchthavens: ‘Wie zijn schoenen niet op tijd uitdoet, en de rest daardoor langer laat wachten, is ook een terrorist, op lokaal niveau.’ Waarop Scovel klaagt over bruiloften (zonder alcohol): ‘Een bruiloft is een matig toneelstuk. Alleen diegenen die erin spelen, vinden het leuk.’ Vandaar dat hij na afloop graag als beloning dronken wil worden, en furieus wordt als de bar alcoholvrij blijkt. ‘Als je een echte held bent, dan zet je dat al op de uitnodiging. Dan moet je maar zien hoeveel van je echte vrienden langskomen.’ Waarop Scovel eindigt waar hij begon: met een eigenzinnige observatie over anale seks (met een rubberen kont).