Paul de Leeuw spreekt Rob Jetten

We hebben afgesproken in Amsterdam. Rob Jetten is – mondkapje voor – met de trein gekomen vanuit Ubbergen waar hij woont met partner Sjoerd. Ik heb een cadeautje voor hem gekocht. Jetten: ‘Lieg met mij, van Philippe Besson. Ik ken het niet.’ Het boek is een enorme hit en gaat over een man in een hotel die opeens iemand ziet lopen die hem herinnert aan vroeger. Een jongeman waar hij verliefd op was op de middelbare school.

Wie was jouw heterojongen op school waar je verliefd op was?
Ik ben vele jaren later toen ik studeerde een jongen tegengekomen van mijn middelbare school die ook uit de kast bleek te zijn gekomen.

Was je verliefd op hem?
Niet smoorverliefd maar wel dat ik later dacht: als we nou allebei wat eerder uit de kast waren gekomen dan was de middelbareschooltijd een stuk leuker geweest.

Weet je zijn naam nog? Die van mij heette was Jeffrey. Ik dacht: Rob moet ook één jongen op school gehad hebben waar je tegenaan schuurde maar waarvan je wist…
Die jongen zat twee klassen hoger ofzo. Tom. We zeiden wel hallo tegen elkaar in de gang en hij was heel populair op schoolfeestjes. Toen dacht ik altijd: aan de kant met al die wijven. 

Ik heb nooit met Jeffrey gezoend.
Wie weet, Paul. 

Hoe ging jouw eigen acceptatieproces?
Met horten en stoten. Ik ben opgegroeid in Uden. Mijn vader was docent en mijn moeder werkte in de kinderopvang. Mijn opa en oma hadden een slijterij, een café en een molen. Dus de familie Jetten was welbekend. Dat café was voor mijn tijd, maar vanaf mijn veertiende, vijftiende ging ik wel illegaal stappen, dat kon in die tijd prima.

Als heteroseksueel?
Absoluut. Het was op dat moment voor mezelf wel duidelijk, maar ik dacht: ik ga daar niet over praten want wat vindt de familie ervan, hoe zal het dorp reageren? Je krijgt er praat van, zoals we dat thuis zeggen. Ik ben pas op mijn achttiende als gay gaan stappen, in Amsterdam natuurlijk. En daarna, toen ik in Nijmegen ging studeren, ging de knop echt om. Voor mijn ouders heb ik het lang geheim proberen te houden, totdat ik in de eindexamenklas smoorverliefd werd op Simon. Misselijk van de vlinders in mijn buik. Mijn zusje had dat redelijk snel door. Mijn vader vond het lastig. Die eerste paar maanden heb ik heel veel strijd met hem gevoerd. Mijn moeder probeerde heel erg de lieve vrede te bewaren, wat alleen maar leidde tot meer irritatie. Gelukkig ging ik studeren en op kamers. Dat was een bevrijding. Uiteindelijk hebben rustige gesprekken en geduld ertoe geleid dat mijn ouders en ik helemaal happy zijn samen.

Nog lang bij Simon gebleven?
Nee, dat was echt kalverliefde.

Simon was de sleutel van het slot die je kon openen.
Ja, maar ik heb wel jarenlang nog contact met hem gehouden en we zijn ook samen gaan stappen en dat was hartstikke leuk. 

Op welk type val je?
Ik hou van een slimme vent die tegengas kan geven, iemand die mij aan het lachen maakt en hij moet groot en sportief zijn. Uiterlijk speelt mee.

Ben jij daarom van je bril afgestapt?
Ik had eigenlijk al lang gepland om mijn ogen te gaan laseren. Ik ben er heel blij mee. Gewoon wakker worden en alles kunnen zien. 

Is het leuk om homo te zijn in 2020?
Ik zorg er in elk geval zelf voor dat het een feestje is.

Hoe doe je dat?
Door een beetje schijt aan de wereld te hebben en er zelf het beste van te maken. Maar ook door je te omringen met fijne mensen die er geen probleem mee hebben. Tegelijkertijd, zeker sinds ik Tweede Kamerlid ben en mijn seksuele geaardheid als fractievoorzitter in de spotlight staat, vind ik ook fascinerend dat het nog een ding is. Dat kranten schrijven over ‘de openlijk homoseksuele fractievoorzitter’. Ze schrijven nooit over Klaas Dijkhoff als ‘de openlijk heteroseksuele fractievoor-zitter’. Dus ik ben de afgelopen paar jaar wel ongeruster geworden over hoe het is om homo te zijn in Nederland. 

Lees meer in VARAgids 30-31 vanaf pagina 8.