In het simulatieprogramma Reverie worden al je dromen werkelijkheid. Maar wat als je niet meer wakker wil worden?
Inception, Paprika, The Cell. Het idee van een persoon die in een iemands anders droomwereld binnendringt is allesbehalve nieuw. Reverie – nu helemaal bij Ziggo Movies & Series te zien – probeert ook niet het wiel opnieuw uit te vinden. Het is meer een manier om het format van het zogenoemde ‘procedure drama’ een nieuw likje verf te geven.
In de nabije toekomst verliezen veel mensen zich in een nieuw virtual reality-programma genaamd Reverie, een programma waarin al je dromen werkelijkheid kunnen worden. Het probleem: sommige gebruikers verliezen zichzelf echt. Ze zien niet meer het verschil tussen waan en werkelijkheid en raken in coma.
De hoogste tijd dus voor wat hulp van buitenaf, vindt Charlie Ventura (Dennis Haysbert, 24), hoofd beveiliging van Onira Tech, het bedrijf achter Reverie. Dus schakelt hij de hulp in van een vroegere collega, Mara Kint (Sarah Shahi, Person of Interest , City on a Hill). Mara is opgeleid in terrorismebestrijding en maakte carrière als empathische onderhandelaar bij gijzelingszaken, totdat ze bij de gijzeling van haar zus en nichtje opeens de plank compleet missloeg (voeg hier uw flashback van een traumatische familiegebeurtenis in).
Is het slim om een iemand met een drankprobleem en duidelijk trauma in andermans hersenen te laten wroeten om mensen over te halen hun droomwereld te verruilen voor de harde realiteit? Uiteraard niet. Maar zoals iedere tv-schrijver je kan vertellen: trauma zorgt voor complexiteit.
Reverie valt binnen de categorie procedure drama, wat betekent dat er elke week een nieuwe zaak op te lossen is. Of zo'n zaak nu een misdrijf ( CSI , Criminal Minds), een ernstige ziekte (House) of een rechtszaak ( Suits , Law & Order) is, maakt niet zoveel uit. In Reverie moet Mara elke aflevering detective spelen en aan de hand van aanwijzingen in de virtuele wereld ontdekken waarom haar cliënten liever blijven zitten waar ze zitten.
Heel spannend wil het de eerste twee afleveringen nog niet worden. Natuurlijk, het is niet eerlijk om van een tv-serie meteen ook dezelfde hoge productiewaardes te verwachten als de bovengenoemde films. (Laten we eerlijk zijn: in vergelijking met de duizelingwekkende anime Paprika en The Cell valt zelfs Inception wat betreft visuele creativiteit een beetje tegen.) Toch had ik op zijn minst nog een onheilspellend zijlijntje verwacht over het gevaar van kunstmatige intelligentie – zoals Dylan, de huis A.I. van Onira Tech ('Dylan is overal!') – of een overkoepelende, snode reden waarom opeens zoveel gebruikers van Reverie in coma raken.
Maar vooralsnog lijkt Reverie precies te zijn wat het zegt dat het is: een detective in dromenland.