Schokkende gesprekken met veroordeelde criminelen.
‘Het was een beetje zielig’, is de manier waarop Wesley Zippro aangeeft dat hij toch wel spijt heeft van de brute tasjesroof die hij op zijn zestiende pleegde. Het slachtoffer, een bejaarde vrouw, overleed enkele maanden later aan haar verwondingen. Op de dag van de overval brengt Wesley eveneens een man met tien messteken om het leven.
In Daders spreekt journalist Cas de Jong (EenVandaag) met mensen die straffen hebben uitgezeten of TBS hebben gehad voor gruwelijke daden. Wesley stak een man dood, Gerrit vermoordde zijn schoonvader en schoot twee agenten neer, Joop was verantwoordelijk voor enorme drugstransporten en brute vechtpartijen. De Jongs hoofdvraag is een simpele: wat ging er door je heen toen je zoiets vreselijks deed?
Zijn gesprekspartners doen hun verhaal, waarbij schokkende details (‘Ik liep in die tijd altijd met een pistool rond’) op nonchalante wijze naar voren komen. Want ook na jaren gevangenisstraf, TBS en – in hun eigen woorden – een nieuwe kijk op het leven, is het gebrek aan empathie het meest stuitende aan Daders. Zo doen de interviews van De Jong bij vlagen denken aan een polderversie van de verhoorscènes uit de Netflix-serie Mindhunter. Net als in die reeks is het niet altijd duidelijk of we constant de waarheid horen, zijn de details gruwelijk, en is iedere minuut bloedstollend spannend.