Voor een serie over hypermoderne spionagetechnologieën zien we vooral veel pratende koppen.
Het spannendste aan de Australische serie Pine Gap, is de slogan: Are your secrets safe? (Zijn je geheimen veilig?). De medewerkers van Pine Gap, een hypermoderne surveillance-basis in de Australische binnenlanden, hebben hun beschikking over ingrijpende technologische snufjes waar zelfs Lucius Fox uit The Dark Knight van onder de indruk zou zijn.
Toch spotten ze te laat een onbekende raket die richting Myanmar vliegt. Niet alleen was onbekend waar de raket nu precies vandaan kwam, hij kwam ook akelig dicht in de buurt van waar de Amerikaanse president zich bevond. ‘Gelukkig’ werd er alleen maar een privévliegtuigje met burgers geraakt en bleef het aantal slachtoffers relatief beperkt.
Maar… het is geen reden om opgelucht adem te halen. Want niet alleen is er nog niemand die de aanslag heeft opgeëist, het is pas één van de vier raketten die onlangs kwijt zijn geraakt.
De situatie zet al snel de verhoudingen tussen Australië (de plek van de basis), Amerika (de eigenaar van de basis) en China, dat niet blij is dat er in hun achtertuin met raketjes wordt gespeeld, op scherp. Alsof dat nog niet ernstig genoeg is, wordt door één van de wetenschappers (Mark Leonard Winter, dubbelganger van Joaquin Phoenix in I’m Still Here) in de centrale computer malware ontdekt. Malware die alleen handmatig door een medewerker kan zijn ingevoerd, aangezien de computer geen contact maakt met de buitenwereld. Dus wie van de collega’s is de verrader? O ja, en het land waar de basis op staat behoort eigenlijk toe aan de Aboriginals, maar die ethische kwestie staat bij niemand hoog op het prioriteitenlijstje.
Showrunners Felicity Packard en Greg Haddrick hebben hun bordje flink volgeschept met complottheorieën, maar het eindresultaat is verrassend mat. Voor een serie over hypermoderne spionagetechnologieën zie je vooral veel pratende, bezorgde en wantrouwende koppen, die allemaal moeilijk/intens/onthutst naar hun computerscherm/personeelsdossier/collega staren.
Het acteerwerk zelf houdt eveneens te wensen over, al komt dat ook deels door het script. De karakters Gus (Parker Sawyers) en Jasmina (Tess Haubrich) komen er het meest bekaaid vanaf. Het zijn collega's van elkaar, maar hij werkt voor Amerika en zij werkt voor Australië. Wat betekent dat hun voorzichtig opbloeiende liefde in de kiem wordt gesmoord wanneer ze door hun superieuren worden gevraagd elkaar te bespioneren. Beide acteurs doen hun best, maar wanneer een opmerking als ‘jij mag m’n baard altijd scheren’ moet doorgaan voor erotiek, is het op voorhand al een verloren zaak.