Patriot Act with Hasan Minhaj S01BE01: flink op dreef

Komiek en activist Hasan Minhaj is weer flink op dreef in de eerste Patriot Act-aflevering van het nieuwe jaar. Hij haakt meteen in op de ontwikkelingen rondom de eerdere aflevering die hij maakte over de Saudische kroonprins; de aflevering die in Saudi-Arabië uit de Netflix-catalogus werd verwijderd. ‘Het was geen verzoek, alsof Netflix een dj op een bruiloft is, het was een eis.’ Volgens de vage Saudische anti-cybercrimewet valt de satire van Minhaj in dit specifieke geval – het bekritiseren van de kroonprins - onder het schenden van moslimwaarden. Dat vindt Minhaj wel ironisch aangezien uitgerekend hij, een moslim, de Saudische vuile was buiten hangt.

Op speelse wijze stipt hij aan hoezeer Chilling Adventures of Sabrina (over een satanistische heks), BoJack Horseman (over een alcoholistisch, coke snuivend manpaard) en kookshows (waarin naar hartenlust varkensvlees wordt bereid en gegeten) nog steeds te zien zijn in Saudi-Arabië. De moraal van het verhaal? De Saudische beslissing om zijn half uur te wissen, is volstrekt arbitrair – en dat Netflix daar prompt mee akkoord gaat is buitengewoon vreemd, maar daarover wordt gek genoeg gezwegen. Voordat hij zijn tirade afrondt benadrukt hij dat hij in de Verenigde Staten wel kan zeggen wat ‘ie wil, in tegenstelling tot in het land dat ‘de boybandmanager van 9-11 was’. Het land dat doodstraffen legitimeert met diezelfde obscure anti-cybercrimewetten.

Dan is het tijd voor een lichtzinniger onderwerp: de Chinese internetcensuur wordt door Minhaj geanalyseerd. ‘De Chinese vlag heeft vijf sterren, zo goed zijn ze in censuur.’ Op schrikbarende wijze toont hij flarden uit reportages waaruit blijkt dat historische gebeurtenissen zoals het Tiananmenprotest uit 1989 (een protest voor democratische hervormingen) bij de jonge generatie Chinezen ontbreken in het collectieve geheugen. Er is simpelweg besloten om ‘controversiële’ onderwerpen te negeren tijdens de geschiedenislessen.

Minhaj vertelt over een lerares die werd ontslagen nadat ze via sociale media de president Xi Jinping had beledigd. ‘Dat is hier in Amerika juist de enige baan die je kunt krijgen in mijn komische vakgebied.’ Ook vertelt de komiek over activisten die huisarrest krijgen en worden mishandeld, de rol van memes in de strijd van activisten tegen de rigide overheidsdiensten en tot slot de MeToo-beweging in China. Dat is een beweging die het communistische regime maar moeilijk de kop in kan drukken, aangezien MeToo in het kader staat van egalitarisme, éxact, één van de grondbeginselen van de communistische staat.

Hier heeft Minhaj weer een belangwekkend onderwerp bij de lurven, zoals hij dat vorig jaar ook al zo vaak wist te bewerkstelligen. Als satire de enige manier is om buitenlandse perikelen aan het voetlicht te brengen, dan is Patriot Act intussen de crème de la crème van dit genre geworden.