Outcast S1E1-3: het begon zo bloedstollend

is de nieuwste serie van Cinemax. Hoewel de kabelmaatschappij tot nu toe slechts vier series maakte, gooide het hoge ogen met medisch kostuumdrama The Knick en het geraffineerde geweld van Banshee. De verwachtingen omtrent de jongste telg waren daarom hooggespannen. Daarbij schreef Robert Kirkman, bedenker van televisieblockbuster The Walking Dead , de serie. Dit keer niet over zombies, maar over exorcisme. Daarmee is Outcast een gewaagde keuze. Er is namelijk nauwelijks horror op televisie – dit genre is bij uitstek geschikt voor film. Een hoofdpersonage gaat de allesbeslissende strijd aan met het kwaad. Ideaal voor een gesloten verhaal, maar het kwaad is eendimensionaal. Het is geen personage van vlees en bloed, dat kan worden ontwikkeld of verdiept. Terwijl dat nou juist de kracht is van televisieseries.

Daarom bestaat televisiehorror bij de gratie van mengvormen. De echte dreiging in The Walking Dead is niet de zombie, maar de medemens. Penny Dreadful verweeft klassieke horrorverhalen tot een romantisch kostuumdrama. American Horror Story creëert elk seizoen een nieuw rariteitenkabinet. Outcast gooit het in de eerste aflevering over een andere boeg, door een afgerond verhaal te vertellen. Hiermee is het direct bloedstollend. In de onverbiddelijke openingsscène zien we een bezeten kleuter, die een kever plet met een kopstoot en zijn eigen vinger afkluift. Hij belichaamt het kwaad, in alle fysieke gewelddadigheid. De hoofdpersoon, Kyle Barnes (Patrick Fugit), voert geen symbolische strijd met wijwater en kruisjes. Als exorcist gaat hij met het duivelse kind op de vuist, tot bloedens toe. Tussendoor vangen we glimpen op van Kyles verleden: een bezeten moeder, bezorgde pleegzus en gebroken gezin.

De tweede en derde aflevering verschuiven naar dit menselijke drama. Hiermee wordt het tempo flink teruggeschroefd. De horror wordt metaforisch. De personages worden gekweld door gevoelens van schuld, wrok en achterdocht. Outcast gaat van eng naar onheilspellend en dat is jammer, zeker omdat de eerste aflevering het zweet nog deed uitbreken. Maar in plaats van dit genre opnieuw in te richten, gaat Outcast vooralsnog voor de veilige mengvorm. Misschien pikt de serie het tempo weer op, nadat de contouren van de wereld van Outcast zijn geschetst.