Documentaire over de wanstaltigheden van een Amerikaanse vruchtbaarheidsarts is interessant, maar mist scherpte.
De documentaire Our Father is geproduceerd door Blumhouse Productions, een productiehuis dat bekendstaat om horrortitels als The Purge (2013) en Get Out (2017). Dat is niet vreemd: documentairemaker Lucie Jordan toont in haar debuut een waargebeurd verhaal over een vruchtbaarheidsdokter dat ook prima onder de noemer ‘horror’ kan worden geschaard. Centraal in de film staat Donald Cline, een dokter die vanaf 1979 een vruchtbaarheidskliniek runt in de Amerikaanse stad Indianapolis. In de openingsscène wordt al gezinspeeld op wat hij daar in werkelijkheid deed wanneer we in een reconstructie een kalende man zien, van achter gefilmd, die duidelijk aan het masturberen is.
Cline bevrucht vrouwen die ten einde raad zijn – omdat hun echtgenoten onvruchtbaar zijn, en ze graag een kind willen – zonder hun medeweten. Our Father laat zich dan ook, zoals een van de slachtoffers aan het begin opmerkt, omschrijven als 'een nachtmerrie die absoluut verkeerd aanvoelde vanaf het prille begin'. Maar niemand deed er iets aan: mede dankzij Cline’s gewiekste tactieken, zeggen collega’s, die de wanstaltigheden van het monster nooit doorhadden.
Terwijl andere getuigen hun verhaal doen verschijnen tussentitels in beeld met broer of zus nr. zoveel. Een heel leger aan kinderen heeft Cline op de aarde gezet. De titel van de documentaire dekt dan ook de lading: de arts dacht of denkt – het is onduidelijk waar hij momenteel is – dat hij een schepper is, die ingegeven door God zijn werk doet. Als hij hiermee wordt geconfronteerd – onder meer door een journalist en door zijn ‘kinderen’ – dan reageert hij meteen venijnig. Eerst vraagt hij of de hele affaire niet onder het tapet kan worden geschoven, later begint hij met dreigen en andere naargeestigheden.
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
Maar wat is het nut van Our Father ? Telkens verschijnen bij Netflix films die een onwerkelijk verhaal vertellen, maar waarin een scherpe, actuele invalshoek ontbreekt. Zo wordt aan het einde van deze documentaire meegedeeld dat schimmige praktijken in vruchtbaarheidsklinieken in de Verenigde Staten nog niet overal verboden zijn – waarom gaat de film daar niet verder op in? Our Father is in die zin een hervertelling, zoals er al zoveel zijn bij streamingdiensten. Je kan wat dat betreft – het onderwerp, gelinkt aan de opkomst van DNA-onderzoek, is zonder meer interessant – beter je televisie afstemmen op het Nederlandse drieluik Het zaad van Karbaat (te zien bij NPO Start), over een Nederlandse vruchtbaarheidsarts.
Die titel leunt tenminste niet op sensatie en probeert veel meer het hoe en waarom van de daders en het verdriet van de slachtoffers uit te diepen.