Oranje - Rood

Zinnen de Rode Duivels op wraak na de in juni met 1-4 verloren wedstrijd tegen het Nederlands Elftal? Of gunnen ze ons na verschillende EK-flaters ook een succesje? Hoe kijken Belgen naar het met Oranjelegioen dat ook de tribunes bevolkt bij optredens van Max verstappen of dat van onze schaatsers? We vroegen het de Vlaamse sportjournalisten Guy Van Den Langenbergh (wielrennen, voetbal) en Filip Joos (voet-balcommentator). En: bestaat het Nederland-België-gevoel?

Hoopt heel België dat de Rode Duivels in de Nations League Oranje afstraffen bij wijze van revanche op het eerdere duel? Filip Joos: ‘Er is zeker sprake van onderlinge chronische rivaliteit. Belgen kijken bij alle sporten - hockey, wielrennen, tennis en zeker bij voetbal – extra naar Nederland. Vaak met afgunst en soms met medelijden, zoals toen jullie je niet kwalificeerden voor de grote toernooien. Maar ik denk dat de Rode Duivels de Nations League niet het platform vinden om wraak te nemen. Of om grote triomfen te vieren. En ik vermoed dat de Nederlandse voetbalploeg hetzelfde ervaart. ’Guy Van Den Langenbergh: ‘De Rode Duivels beschouwen die 1-4 in de heenwedstrijd als een accident de parcours. Kortom: er wordt niet bepaald zwaar aan getild. Ik denk dat die uitslag in Nederland meer emoties losmaakte. Best wel bijzonder: wij Belgen zijn al zover gekomen dat we nu Nederland die roes gunnen. Omdat we ervan uitgaan dat we er op het WK in Qatar, wanneer het er echt om gaat, wel staan. De huidige generatie voetballers, Eden Hazard, Romelu Lukaku, Kevin De Bruyne en Jan Vertonghen, heeft ons na vele decennia van ons minderwaardigheidscomplex verlost. We hebben nu al jaren een beter team. ’FJ: ‘Ik ben er niet zo zeker van dat het in Qatar op rolletjes gaat lopen voor ons. We hebben nog altijd veel kwaliteit, maar een aantal jongens is min of meer over het hoogtepunt heen. En daarnaast: hebben we een coach van niveau? Roberto Martinez is goede middelmaat, maar dat is misschien niet genoeg. Wanneer Louis van Gaal aan het roer zou staan van een mix tussen Oranje en de Rode Duivels – met in de basis Virgil van Dijk, Thibaut Courtois, De Bruyne en Frenkie de Jong, zou dat elftal topfavoriet op het WK zijn. Want Van Gaal is nog steeds een klasse apart.’

Waarom roept de Nederlandse concurrentie bij Belgen meer emoties op dan tegenstrevers uit andere landen? GVDL: ‘Ik ben nu 54 jaar en we hebben zolang moeten kijken naar een beter Oranje. In de finale van het WK ’74 in Duitsland en in die van ’78 in Argentinië. België haalde de EK finale in 1980, maar amai dat is toch een trapje lager hè. Bovendien speelde Oranje altijd mooi voetbal, de totaal-variant van Ajax. Terwijl wij ons bezondigden aan puur counterspel. We hadden een paar leuke voetballers, maar geen leuk team. ’FJ: ‘Wat ook altijd stak: Nederlanders zijn niet bescheiden over hun prestaties of talenten. Supporters, het journaille en de sporters zelf ventileren die constant. Maken er liedjes, programma’s en enorme verhalen over. Het blijft maar doorgaan. We ergeren ons daaraan. En we waren natuurlijk jaloers op die betere prestaties. Tot mijn favoriete moment hoort nog altijd de kopbal van Georges Grün waarmee hij in 1985 voorkwam dat Oranje naar het WK in Mexico zou gaan. Ik had de poster van dat moment boven mijn bed hangen. Vond die gebeurtenis belangrijker dan het WK zelf. ’GVDL: ‘Er is overigens een duidelijk verschil tussen Walen en Vlamingen. In Vlaanderen leeft dat – ook doordat we dezelfde taal spreken – veel meer. Het is het gevoel dat jullie hebben ten opzichte van de Duitsers.’

Lees verder in VARAgids 39 vanaf bladzijde 38.