Orange Is The New Black S4E1-3: trage start

Nog even over seizoen drie (want de nieuwe reeks begint precies daar waar het vorige seizoen eindigde): Lorna trouwde dus met een penvriendje, een groot gedeelte van de gevangenenbewaarders zegden hun contract op en de populaire televisiekok Judy King doet haar intrede. Plus: transgender Sophia zit vast in de isoleercel, waar ze na een ruzie met Medoza in terecht is gekomen.

Dat startpunt dus.

De nieuwe afleveringen voegen aanvankelijk niets toe aan dat recept – we hadden het bovendien allemaal al eens beter opgediend gekregen. Vooral de ontwikkeling van Piper als zelfverkozen leider van een misdaadimperium komt hier (anders dan in seizoen drie) niet echt lekker uit de verf; koren op de molen van de OITNB–haters die de serie afdoen als ongeloofwaardig en tweedimensionaal. Het cartooneske schudt de serie ook niet van zich af in de scene waarin Alex en Lolly zich met tuingereedschap van het lijk van een huurmoordenaar willen ontdoen. Een scène die ongetwijfeld grimmig bedoeld is, maar om effect te bewerkstelligen had het best wat grimmiger gemogen.

Maar hé, daar is aflevering drie en alles gaat toch wel sprankelen. Met episodes uit de persoonlijke geschiedenis van Soso (Kimiko Glenn) wordt niet alleen iets wezenlijks verteld over haar karakter, maar ook messcherpe satire bedreven. Wanneer het burgermeisje voor een petitie aanklopt bij een vermeende pedofiel, blijkt dat de man niets ernstigs op zijn kerfstok heeft. Soso’s bevindingen worden vervolgens nog eens onderuit uitgehaald door een medestudent die vindt dat al die mensen die onterecht op de lijst van sex-offenders terecht zijn gekomen maar zielige zeurpieten zijn. Daar wordt zowel iets wezenlijks gezegd over de verdorvenheid van dit registratiesysteem ( in de VS zijn de gevallen waarbij mensen onterecht op deze lijst komen nogal talrijk ) en in één klap afgerekend met de hypocrisie van yuppies die politieke correctheid bedrijven omdat het nu eenmaal hip is.

Aan het eind van de aflevering volgt nog een scherpe rechtse in het gezicht van Amerika’s oorlogspolitiek. Wanneer Tasty een drone vlak boven het gevangenisterrein signaleert, merkt ze op dat het ‘hier geen Iraakse huwelijksfeest is.’ Dit  soort rake, pikzwarte grappen maken veel goed. Als het drama tegelijkertijd nog een tandje mag worden opgeschroefd, gaat dat wel goed komen met dit seizoen.

PS: de naam van Piper’s slipjes-plan werd onthuld als Felonious Spunk' (‘crimineel schaamvocht’); een vrije improvisatie op de naam van jazz-pionier Thelonious Monk. Vulgair en toch geïnspireerd, vintage OITNB.

PS2: Alex waarschuwt dat Piper niet moet eindigen met haar ‘gezicht aan een voetbal genaaid’. Luguber, inderdaad. Maar waargebeurd.