Op weg

Nadat hij voortijdig wegliep bij RTL, volgde zijn Op1-avontuur. In Busje komt zo is Paul de Leeuw (59) terug met een amusementsprogramma.

In Busje komt zo reist Paul de Leeuw in een touringcar door het land. Zijn kijkers bepalen de haltes waar hij stopt en de onderwerpen die hij aankaart. De Leeuw moet dus zijn improvisatietalent aanspreken. Zo zingt hij in de eerste aflevering onder meer voor een fan wiens moeder aan alzheimer lijdt, hij troost ondergewaardeerde roosterplanners op een school en hij bezoekt een vrouw die al 25 jaar boos is op hem.

Hoe ben je op dit idee gekomen? ‘Een toevallige samenloop van omstandigheden. Qua studioprogramma’s heb ik alles al gedaan wat mogelijk was. Ik voel me binnen het veiligst. Maar het is goed om uit mijn comfortzone te komen. Mijn laatste project bij RTL was de Sinterklaasshow die door corona op locatie moest worden gemaakt. Ik vond dat zo’n ontzettend leuke manier om mensen bij elkaar te brengen. De NPO vroeg me een ander soort verbindingsprogramma te maken en toen heb ik met een team Busje komt zo ontwikkeld.’

Wanneer zeg je ja tegen een onderwerp? ‘Ik deed een oproep op sociale media en werd toen vaak geconfronteerd met zielige verhalen of ongeneeslijke ziektes. Maar daar vul je geen acht afleveringen mee. We zijn daarom goed gaan kijken en wilden ook een rode draad in de uitzending hebben. Waarom zou die mevrouw na 25 jaar in godsnaam nog boos op me zijn? Of waarom wil iemand na 25 jaar huwelijk juist dat cadeau krijgen? Ik ga er ook heen als ik zelf een beetje geprikkeld raak. Met alle respect: het moet geen Hart in aktie worden dat we langskomen om een nieuwe douchecel te bouwen. Dat kunnen mensen zelf ook wel. Het moet meerwaarde hebben, zich onderscheiden van andere programma’s op locatie. Daarom is er onder meer een live voice-over (Hans Kesting, red.) verzonnen.’

In de eerste aflevering zien we fragmenten van vroeger om je mea culpa in te leiden. Wat dacht je toen je die beelden – je zuigt onder meer aan iemands borst – zag?  ‘Gênant! Maar ik moest ook lachen. En het is nog niet eens heel oud, vijftien jaar ofzo. Je kijkt toch naar tv die niet meer zo wordt gemaakt. Behalve dan wanneer tv als schokkend moet worden ervaren. Bij mij viel een oudere vrouw, volgens een Ellen DeGeneres-formatje, door een gat. Tsja. Zo’n borst komt uit de context dan weer confronterender over dan het was. Maar je kunt wel de conclusie trekken dat tv echt veranderd is.’

Is de woke-cultuur ingewikkeld voor je? Jouw programma’s hebben humor met een rand? ‘Ik ben gezegend met het feit dat ik door corona en door mijn wisseling van zender twee jaar lang geen amusement kon maken. Ik heb goed opgelet wat wel en niet kan en ik heb het gevoel dat ik in Busje komt zo geen moment over die grens ga. Ik scheer erlangs. Ik ben veranderd, probeer me aan te passen. Een paar maanden terug maakte ik een faux pas met een opmerking over de Aziatische bevolking. Ik begreep pas toen een 20-jarige medewerker van Op1 me uitlegde hoe zoiets kan over komen terwijl ik het toch niet zo bedoelde. Ik blijf dat moeilijk vinden. Als mensen mij dik noemen, kan ik dat niet ontkennen. Terwijl anderen over fatshaming beginnen. Ik ben dik en heb daar dan minder moeite mee. Maar ja: ik kan mijn hakken wel in het zand zetten, daar schiet ik niks mee op. Generaties veranderen.’

Lees verder in VARAgids 44 vanaf bladzijde 22.