Maska: zoete feelgood porno

Rumi Irani (Prit Kamani) weigert in de voetsporen te treden van zijn vader en zijn grootvader. Hij wil niet het Iraanse café van zijn familie in Mumbai runnen, maar een acteerster worden. Zodoende wijkt hij in de zomer af van de geplaveide weg door zich te voegen bij een spoedcursus acteren, geïnspireerd door de methode van Konstantin Stanislavski (dat is écht een dingetje in Bollywood, het ‘method acting’). Daar ontmoet hij Mallika Chopra (Nikita Dutta), die aan hem wordt geïntroduceerd in een zwoel soft-focus shot. Ze belanden bij elkaar in bed, en maken grootse plannen om de filmwereld te veroveren.

Maar de naïeve Rumi weet eigenlijk helemaal niet wat hij wil. En dan is er ook nog zijn controlerende moeder, een archetypische bemoeial. Het begint er al mee dat Mallika in tegenstelling tot Rumi geen Parsi (een religieuze minderheid in India) is. Zou Rumi er niet beter aan doen om de familietraditie te respecteren? Wat volgt laat zich omschrijven als feelgood porno. De wegen van Mallika en Rumi scheiden op den duur, omdat zij wel weet wat ze wil. Ze was ooit drie jaar getrouwd, en aangezien het huwelijk een farce was, weet ze al hoe het is om onbezoldigd de ongecompliceerde echtgenote te spelen: nu kan ze het voor het echie doen. In de schijnwerpers.

Nee, voor Rumi is een ander lot beschoren. En een andere vrouw. Want hij heeft een nieuwe liefde nodig om weer op de geplaveide weg te geraken, en dat is Persis Mistry (Shirley Setia). Het buurmeisje dat regelmatig al bij zijn moeder aan tafel koffiedrinkt. Met minder make-up en zonder een diep decolleté. Minder promiscue, lijken de makers te willen zeggen (nogal ouderwets en seksistisch). Zij laat hem inzien dat zijn werkelijke talent ligt bij de kunst van het koken. Zij is zijn gids en stuurt hem de juiste kant op. Het is allemaal nogal voorspelbaar. Soapy en zoet.

Het is een welbekende formule, die ook nieuwsgierigheid wekt: zijn het steevast de mannen die de weg kwijt zijn in India? Daar lijkt het wel op.