Dramatische Depardieu blijft ondergeschikt aan de fraaie plaatjes.
Zoals een Amerikaanse recensent zo mooi verwoordde na het eerste seizoen: Marseille de serie is net als de stad en hoofdrolspeler Gérard Depardieu; onbezonnen, luid en gebrekkig, maar niet zonder charme. In de Franse Netflix Original draait het allemaal om burgemeester Robert Taro (Gérard Depardieu) die in het eerste seizoen na twintig jaar liefde voor zijn stad het stokje over wilde dragen aan zijn opvolger Lucas Barres (Benoît Magimel). Dat liep niet volgens plan en toen ook nog bleek dat Lucas de biologische zoon van Taro was, was het dramatische hek van de dam.
Het sterkste aan het vorige seizoen was hoe de prachtige beelden van de stad, vol fraaie architectuur, dure nachtclubs, armzalige achterwijken en een grillige kustlijn, een haast levend decor vormden voor al het soapy gekonkel van de hoofdpersonages. Daartegenover stond een rommelig scenario dat door een poging om zoveel mogelijk economische, sociale en etnische contrasten in acht afleveringen te proppen, vol zat met toevalligheden en geforceerde dialogen. Van de misdaad in de getto tot de romantische verwikkelingen tot de politieke intriges; alle verhaallijnen liepen gemakzuchtig in elkaar over. De ene bizarre ontwikkeling volgde de ander in rap tempo op, tot het op het einde tegen het lachwekkende aanschuurde en het knullige schrijfwerk zelfs iets aandoenlijks kreeg.
De start van seizoen twee belooft meer van hetzelfde. Imponerende beelden uit alle hoeken en gaten van de havenstad en tegenvallend drama. Daarbij lijkt er deze keer meer aandacht voor de fictieve voetbalclub Sporting Marseille, die huist in het Stade Vélodrome, officieel de plek waar Olympique Marseille zijn thuiswedstrijden speelt. Eerder diende de locatie vooral voor sfeerbeelden van live wedstrijden, maar nu lijkt opeens iedereen met Sporting te maken te hebben. Onderzoeksjournaliste en tevens burgemeestersdochter Julia Taro (Stéphane Caillard), loopt in het stadion direct haar vriendin Barbara (Carolina Jurczak) tegen het lijf, die eerder nog bij de politieke campagne van Lucas Barres hielp. De zoon van de eigenaar blijkt ook een oude bekende. En als die laatste tijdens een zwemsessie in de Middellandse zee omkomt, vermoedt Julia direct vuil spel. Haar onderzoek gaat in de rest van de afleveringen ongetwijfeld verwoven raken met de politiek van haar vader. Ook haar criminele connecties uit het eerste seizoen zijn allemaal weer bezig met snode plannen die her en der weer haar leven binnensijpelen. Kortom, op alle fronten meer van hetzelfde.