Marcella S1: slim, maar met te veel verdachten

 

Een vrouw wordt met bebloed hoofd wakker in een badkuip en lijkt niet te weten wat er gebeurd is of waar ze zich bevindt. Het is een pakkende opening en tevens eerste kennismaking met onze titelpersonage, Marcella. Na Luther , Broadchurch , The Fall en Happy Valley is er een nieuwe Britse crimeserie waar we ons hart bij op kunnen halen.

Anna Friel ( Pushing Daisies ) neemt de hoofdrol op zich van een rechercheur die zwaar op de proef wordt gesteld. Na 12 jaar uit dienst wordt ze opnieuw op een zaak gezet die zich kenmerkt door een lugubere reeks moorden, waarvoor de dader nooit is opgepakt. Haar huwelijk is net stukgelopen en nog voor de titel sequentie van de eerste aflevering zien we hoe ze met een breekijzer de auto van haar echtgenoot bewerkt. Het zet meteen de toon: Marcella is niet iemand om mee te sollen.

Wat zowel de serie als de personage iets unieks geeft is dat Marcella, naast haar cruciale rol in het moordonderzoek, zelf te kampen heeft met onverklaarbare black-outs. En dat is een interessant gegeven. Want wanneer Marcella steeds regelmatiger beduusd ‘bijkomt’ met vieze kleding of bebloede handen, weet je als kijker niet wie of wat je nog kan vertrouwen.
Hoewel spannend, dreigt het plot soms ondergesneeuwd te raken door een overdaad aan verhaallijnen die niet allemaal ingelost worden. Er worden daarbij dusdanig veel personages (lees : potentiële verdachten) geïntroduceerd, dat we wel heel opzichtig steeds weer op het verkeerde spoor worden gezet. Dat maakt Marcella ietwat gekunsteld. Met zoveel twists gaat het duizelen. Maar dit is wel een Britse detective die er mag zijn. De toon, de sfeer en het sterke spel van de acteurs is van hoog niveau en er staat de kijker nog wel een paar verrassingen te wachten – dat smaakt naar meer.

Vanaf 1 juli op Netflix.