De Luizenmoeder S01E01: dappere (en geslaagde) keuze voor de lach

Zodra je aankondigt een comedyserie te maken, hangt je hoofd al in een strop. Immers: bij mislukt drama kun je je schouders ophalen en denken: mwah. Maar mislukte comedy is heel pijnlijk en heel erg om te zien. Niet voor niets krijgen Nederlandse series nogal eens het predicaat ‘dramady’ – als we niet kunnen lachen om de grap, is er niets aan de hand. De makers hadden immers geen comedyserie beloofd.



De Luizenmoeder maakt de belofte van de lach wáár, en dat is razend knap. Met dank aan onder meer het scenario van Eva Aben, Diederik Ebbinge en Ilse Warringa, dat stevig in elkaar steekt. De Luizenmoeder gaat over een moeder die haar dochter voor het eerst naar een nieuwe school brengt (en vooral over de verhouding tussen ouders en leerkrachten en ouders onderling). Een grap over pleerollen (en hoe goor die al dan niet zijn als knutselmateriaal voor middenbouwers) komt later terug zonder dat het flauw wordt – een enorme valkuil in het genre. De personages zijn lekker uitvergroot, behalve die van Hannah, het hoofdpersonage – dáár kunnen we ons fijn mee identificeren.



Tweede troef (naast het scenario) is de cast, die zorgvuldig met de stereotype figuren omgaat. Want stereotypen zien we genoeg. Denk: een racistische juf die de hele dag zingt met de kinderen. Een moeder die (al dan niet via een affaire met de schooldirecteur, in het fietsenhok notabene) haar identiteit ontleent aan haar zogenaamd hoge plek in de pikorde van de ouders – en zich de godganse dag in de school ophoudt. Ogenschijnlijk bordkartonnen figuren, die geloofwaardig worden omdat de acteurs zich inhouden en níet beginnen te schmieren. En dan is er Hoffman, die in alles geloofwaardig is – hoe schaamteloos de situaties ook zijn waarmee ze te kampen krijgt.



De Luizenmoeder is gewoon een hartstikke geslaagde comedy. Enig punt van zorg is het gesprek van de schooldirecteur Anton (Diederik Ebbinge), die ineens quasi-documentaireachtig in de camera begon te praten en vertelde over de mores van de school (een directeur met een clownsneus, echt?). Want dat doorbreken van de vierde wand bij comedy, dat kennen we na The Office en Modern Family wel.