Het tweede seizoen van Lovesick weet te amuseren, ondanks de flagrante middelmaat.
De eerste aflevering van het tweede seizoen van Lovesick begint letterlijk waar het eerste seizoen eindigde: met de dubbelzinnige liefdesverklaring van Dylan (Johnny Flynn) aan Evie (Antonia Thomas). Die eigenlijk ongevraagd werd uitgesproken door Luke (Daniel Ings). Wederom is de hamvraag dit seizoen: krijgen ze een relatie? Zoals een goede sitcom betaamt, is deze vraag niet al te eenvoudig te beantwoorden. Maker Tom Edge duikt met permissie van Netflix in een geheel nieuw seizoen nog dieper in het verleden van Dylan, Evie, Duke en Angus (Joshua McGuire). En stuit daar op allerlei compromitterende zaken, die het geheel nog smeuïger maken.
Het tweede seizoen speelt zich nog steeds af tegen de achtergrond van de zondetocht van Dylan. Elke aflevering draagt de titel van een voormalige sekspartner die hij informeert over zijn soa. Die ontdekking van chlamydia was in het eerste seizoen al de voortstuwende factor van de plot. Via flashbacks maakten we aan de hand van Dylans ex-vriendinnetjes kennis met zijn vriendenclub: de ups and down s van charmeur Luke, de verloofde Angus en natuurlijk Evie. Nu is dat niet anders: de in Glasgow woonachtige begin dertigers kampen opnieuw met allerlei leeftijdgebonden perikelen. Luke moet af van zijn bindingsangst, Dylan van zijn besluiteloosheid, Angus van zijn onnozelheid en Evie van haar verloofde.
Dit lijkt een keur aan serieuze problemen, maar vergeet niet dat de regisseurs van Lovesick voorheen werkzaam waren bij de Britse serie The Inbetweeners. Een ordinaire jeugdsoap die wel werd vergeleken met American Pie. Het lijkt dan ook alsof de tieners uit The Inbetweeners volwassen zijn geworden, hoewel er nog steeds naar hartenlust wordt gewipt en gezopen. Lovesick laat zich dan ook omschrijven als een (iets) minder vulgaire tegenhanger van die jeugdserie, met een vleugje How I Met Your Mother. Tom Edge en zijn coscenaristen weten op een soortgelijke wijze als die Amerikaanse successerie de spanning vast te houden.
Dit alles heeft een bijzonder (kijk)verslavend effect tot gevolg waardoor de serie (maar) net de middelmaat overstijgt. Wie de grote verhaallijn wil volgen, zal het sentimentele gewauwel van Dylan en de kinderachtige humor van Luke maar voor lief moeten nemen. Hoewel we in dit tweede seizoen de personages wel echt beter leren kennen. Het is trouwens niet te hopen dat Lovesick – dit is niet het laatste seizoen, zo lijkt het – net zo onbevredigend zal eindigen als How I Met Your Mother. Dan zit je nu naar iets te kijken waar je over een jaar spijt van zal krijgen. Wisten we nu al dat onze relatie niet deugt, dan zou dat ons een hoop tijd besparen. Dát is precies het adagium van Lovesick.