La Odisea: sympathieke Argentijnse midaadkomedie

Een onverwacht genoegen, deze film uit Argentinië. Een sympathiek, grappig en uiteindelijk erg spannend verhaal over de wraak van de kleine man op ‘het systeem’ en over een nagelbijtend riskante poging om een moreel gerechtvaardigde miljoenenroof op touw te zetten.

In La Odisea volgen we ex-profvoetballer Fermín en zijn excentrieke verzameling bondgenoten, die door een laffe truc zijn bestolen van de 150.000 dollar waarmee ze een idealistische lokale landbouwcorporatie hadden willen opzetten. Het zijn gewone mannen, woonachtig in een klein Argentijns stadje. Naast de voetballer en zijn vrouw bestaat het zeer kleurrijke gezelschap uit een werkloze maar trouwe beheerder van een treinstation waar de trein al jarenlang niet meer stopt, een gestoorde ex-soldaat die achter zijn huis vissen vangt door dynamiet in het meer te smijten, een overtuigd anarchistische autobanden-monteur, en nog enkele wonderlijke mannen die economisch irrelevant zijn en met die coöperatie hadden willen ontsnappen aan hun relatieve armoede en uitzichtloze bestaan. Geholpen door één vrouw die juist een succesvolle ondernemer is, maar die ze volledig op hun hand hebben. Als ze door de bovenklasse van het kapitalistische systeem, hier vertegenwoordigd door een bankier en een advocaat, meedogenloos zijn bestolen van het moeizaam bijeengebrachte geld, blijven ze in machteloze woede achter. Totdat het toeval hen te hulp snelt en ze een vermoeden krijgen dat hun geld - en dat van de vele andere gedupeerden - ergens cash begraven ligt. En vooral wáár het begraven ligt.

Er zijn vele variaties op de heist-film, waarin een groepje mensen een moeilijke roof of overval plant en uitvoert, maar La Odisea wijkt af van de meeste. Ten eerste zijn de mannen echt totaal niet geschikt voor dit soort avonturen, niet bij benadering: het zijn zelfs in hun eigen ogen een stel vredelievende sukkels. Voetballer Fermín, een zoals gebruikelijk erg sterke rol van Ricardo Darín, die we kennen als hoofdrolspeler in de geweldige Oscarwinnende thriller El secreto de sus ojos (The Secret in Their Eyes), is op het eerste gezicht nog de capabelste van het stel, maar is in diepe rouw gedompeld en kan het maar moeilijk opbrengen om te geloven in het vermetele plan om de cash terug te veroveren uit een ondergrondse bunker. Hij ziet het niet echt zitten: 'We gaan ons een probleem op de hals halen dat nog veel groter is dan het probleem dat we al hadden.' En dat blijkt te kloppen: met iedere stap die de heren zetten op weg naar hun doel, groeit de kwestie ze verder boven het hoofd, totdat er gigantische explosies, schietende idioten en bulldozers aan te pas komen.

De setting waar dit alles zich afspeelt is extreem ongebruikelijk in dit soort films, namelijk het stille, zonovergoten Argentijnse platteland tijdens de afgrijselijke economische crisis aldaar in 2001. De mannen en de ene vrouw zijn markante figuren zonder dat het karikaturen worden en met hun diepe maar erg geestige cynisme en de bravoure waarmee ze steeds warmer lopen voor hun riskante plan, sluit je ze als kijker al snel in je hart en begin je met hen uitzicht te krijgen op het slagen van hun plan, ondanks de onvermijdelijke obstakels en terugslagen. Het is in de bioscoop niet bepaald een courant genre, de Argentijnse misdaadkomedie, maar deze sympathieke schelmen en hun idiote plan blijken een welkome afwisseling van de gebruikelijke heist-film en een goede aanleiding voor een humeur-verhogend bezoek aan de bioscoop.