La femme la plus assassinée du monde: doet erg donker en duister aan

De Franse Netflix Original-film La Femme la plus assassinée du monde vertelt het bizarre verhaal van de Franse actrice Paula Maxa. Op toneel stierf ze duizenden malen een gruwelijke dood. Maar nu komt die dood in het echte leven ook angstvallig dichtbij.

‘Alles is gehecht. Ik heb geen enkel litteken, hoewel ik al 10.000 maal op toneel gedood werd. Afgeranseld, gefolterd, in stukjes gehakt, met stoom weer aan elkaar geplakt, platgewalst, geplet, verbrand met kokend water, opengesneden, met zwavelzuur begoten, opgespiest, uitgebeend, opgehangen, levend begraven, in kokend water gedompeld, opengescheurd, gevierendeeld, gefusilleerd, fijngehakt, gestenigd, verscheurd, verstikt, vergiftigd, levend verbrand, door een leeuw verslonden, gekruisigd, gescalpeerd, gewurgd, gekeeld, verdronken, vergruisd, doodgestoken, neergestoken en verkracht. Ondanks al die martelingen leef ik nog. Mijn naam is Paula Maxa.’ We zijn aan het begin van de Netfilx Original-film La Femme la plus assassinée du monde – de meest vermoorde vrouw ter wereld. Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Paula Maxa, de Franse actrice die in de jaren dertig in Parijs wereldberoemd werd door haar bloederige sterfscènes. Ze is de absolute ster van het Grand Guignol Theatre.

Dan de film: terwijl in het theater de ene na de andere gruwelijke dood wordt opgevoerd, ontdekt een journalist een mogelijk verband tussen de sinistere theatrale doden en de brute moorden in de Parijse binnenstad. Maxa, gespeeld door Anna Mouglalis, belandt in een nachtmerrie wanneer ook zij een belangrijke schakel wordt in de moordzaken. Het theatrale leven komt wel erg dichtbij op deze manier. Het geheel doet bijzonder donker en duister aan, wat de kijker vaak in verwarring laat. Aan te raden is om de tv een aantal tinten lichter te zetten – je ziet dan simpelweg veel beter wat er allemaal gebeurt op het scherm.

Sterk is wel de vileine wisseling en overgang tussen de wereld in het theater en de bizarre angsten en beproevingen die Maxa moet doorstaan in haar dagelijks leven. Sterk geacteerd, originele maar wel wat donkere cameravoering – goed, dat maakt het qua sfeer nog interessanter – en een groot aantal bijzondere shots. Zoals wanneer Maxa en liefje Jean op de grond liggen en de camera langzaam rondjes boven hen blijft draaien, de muziek aanzwelt en we de camera langzaam omhoog zien gaan. Prachtige Franse chansons ook. Kortom: een 'must see' voor de liefhebber van de Franse cinema, maar door het trage tempo en donkere camerawerk af en toe wel even doorbijten.