Kees Boonman ziet zijn vak sterk veranderen

Toen Kees Boonman (65) ruim vier decennia geleden als parlementair verslaggever op het Binnenhof debuteerde, bestond de regering uit twee partijen: CDA (49 zetels) en VVD (28).
De kabinetsploeg onder aanvoering van Dries van Agt telde veertien ministers, bijna allemaal mannen met de uitstraling van suf vergaderde functionarissen gehuld in confectiekostuum. Til Gardeniers was de enige vrouw. Elkaar tutoyeren in de groene kamerbanken was uit den boze, maar het vol dampen van de beruchte wandelgangen met ongefilterde Caballero’s even normaal als het nuttigen van te veel promillages in Nieuwspoort. Nu is dat ‘clubhuis’ voor politici en journalisten vooral ’s avonds muisstil, zegt Boonman. ‘Het is aan de ene kant saaier en zakelijker geworden in Den Haag. Door een andere manier van samenleven, mensen springen zuiniger met hun tijd om. Ook geloof ik dat collega’s nu minder trek hebben om op zondagavond nog even een rondje langs de velden te maken om nieuws op te vissen.’

Anderzijds: net als elders in het medialandschap regeert ook op het Binnenhof de hype. Is het dringen geblazen met plopkappen en camera’s als een onderwerp scoort: weer een rel rond Baudet of crisis om de stikstofproblematiek. Verder lijkt de opmars van fun-journalistiek niet te stuiten. En bovendien krioelt het aan het Binnenhof van de partijen – er zijn er acht die vijf of minder zetels bezetten – die allemaal beschikken over hun eigen fractiemedewerkers, woordvoerders, beleidsassistenten en andere Haagse hulpjes die persberichten, bulletins, tweets en Insta-info produceren.

Over die jungle maakten Suzanne Raes en Liesbeth Witteman de documentaire Het hart van de democratie. Thema: het verval van het Kamerge- bouw is achter de gordijnen ontluisterend zichtbaar, maar ook het politieke systeem lijkt toe aan een grondige renovatie wegens stroperige onwerk- baarheid en versplintering. Boonman (nu onder meer werkzaam voor Nieuwsweekendvan Omroep MAX) en SBS 6-verslaggever en nieuwkomer Charlotte Nijs zijn de journalistieke hoofdrolspelers in de film die de afgelopen twee jaar werd opgenomen. 

Boonman, die gevraagd werd vanwege zijn jarenlange ervaring op de parlementaire vier- kante kilometer: ‘Als de oudsten doodgaan, ben je ineens de nestor en komen ze bij jou terecht. Een afschuwelijke gedachte. Maar ik vind politiek nog steeds leuk en interessant, hoewel steeds meer Kamerleden zich hakkelend een weg banen door het debat. Hun verbale niveau is soms bedroevend. Dan denk ik dat ik moet opletten dat ik niet straks als enige oudere in Nieuwspoort zit te mopperen: vroeger was alles beter. Nee, voor die tijd moet ik opkrassen.’

Zijn zelfanalyse lijkt op zijn journalistieke recensies: rake observaties uitgesproken op licht geaffecteerde toon, gekruid met ironie.

Lees verder in VARAgids 11 vanaf pagina 8.