Kangaroo Valley: minutieus portret van een idyllische vallei

Foto credits: Netflix

Een van de belangrijkste taken van een natuurfilmmaker is om de context waarbinnen een groep dieren woont te schetsen. Waar een fictieschrijver probeert een verhaalwereld te scheppen vanuit het niets, moet een natuurfilmmaker juist nauwgezet onderzoek doen naar de verhaalwereld die hij wil laten zien. In Kangaroo Valley verlegt documentairemaker Kylie Stott de focus naar een idyllische vallei in Australië die wordt bewoond door kangoeroes, wombats en koala’s. Er zijn daarnaast ook andere opzienbarende natuurfenomenen te ontdekken, zoals fluorescerende paddenstoelen en bijzondere vogelsoorten.

Stott, die eerder al werkte voor grote namen als David Attenborough en Stephen Hawking, probeert te laten zien hoe al die levende wezens invloed hebben op elkaars bestaan. Maar Kangaroo Valley leunt ook, en dat is geen schande, op sublieme fotografie. Mooie weidse shots worden afgewisseld met schattige close-ups, zoals van twee wombats die verliefd op elkaar zijn geworden. En dan zijn er zoals gewoonlijk de spannende momenten, zoals wanneer Mala, de kangoeroe-hoofdpersoon uit de reeks, alleen achternagezeten wordt door een wilde hond. Dit gebeurt er wanneer jonge kangoeroes de buidel verlaten; dan komen ze in aanraking met de gevaren van de natuurwereld.

Actrice Sarah Snook, bekend van Succession , voorziet de beelden van voice-over; van teksten die gezamenlijk leiden tot een verhaal over doorzettingsvermogen en dierlijke veerkracht. De keuze voor Snook is verfrissend, hoewel de film niet bijster origineel is en dus uit veel mooifilmerij bestaat. Maar wel is aan vrijwel elke scène te zien hoeveel werk er in het maken van zo’n natuurdocumentaire zit: een puur ambacht dat misschien ook gekoesterd dient te worden.