Interview met Paul Witteman

Paul Witteman noemt het na de fotosessie ‘nogal een eer’ om de cover van de VARAgids te sieren. Nee, géén valse bescheidenheid, zo bezweert hij. Ook al schreef hij tientallen jaren een column in de gids, vooral over politiek. ‘Met die columns ben ik op een gegeven moment gestopt: een columnist moet in mijn ogen midden in de nieuwe wereld staan en niet in de vorige. Ik stort me met hart en ziel op Podium Witteman, een heerlijk programma om te doen, met geweldige enthousiaste collega’s die zorgen voor topgasten. Mij hoor je niet mopperen.’

Je hebt het gevoel dat je niet meer midden in de wereld staat?
Dat klinkt alsof ik een teleurgesteld mens ben en dat is bepaald niet het geval. Ik vind de positie die ik nu heb heel prettig. Vanaf de zijlijn de zaken bekijken en niet vanuit de positie van vroeger, toen ik midden in een politiek maatschappelijk debat zat. Ik heb nog steeds overal een mening over, maar die hoef ik niet meer kwijt, dat is een voordeel. Als jij iets over Rutte zegt of weet, hoef ik daarover niet direct meer iemand te bellen voor een programma. Die hectiek is voorbij.

Je bent consument geworden.
Ja, ik heb een bewuste keuze gemaakt toen mij werd aangeboden om een programma over klassieke muziek te maken. Dat is een minder opgewonden manier van werken en dat bevalt me goed.

Je volgt ongetwijfeld ook de talkshows en actualiteitenrubrieken die ertoe doen op tv. Is het leuk om naast jou op de bank naar dat soort programma’s te kijken?
Mijn vriendin en ik verschillen niet zo ontzettend veel in onze belangstelling. Zij werkt bij de NOS, maakt daar reportages over evenementen die vaak een maatschappelijke relevantie hebben. Ik zou niet weten hoe ik met iemand zou kunnen samenwonen die totaal niet geïnteresseerd is in de maatschappelijke ontwikkelingen. Het is heel prettig om samen te bespreken wat je ziet. En ik kijk natuurlijk ook welwillend, maar met een kritisch oog naar hoe mijn ex-collega’s het doen. Leuk om te zien dat talent zich ontwikkelt in betrekkelijk korte tijd. Dat is een knappe prestatie van de publieke omroep en daar ben ik, als journalist die jarenlang bij die publieke omroep heeft gewerkt, ook trots op.

Is Op1 met de duo’s van verschillende omroepen niet de bijl aan de wortel van het bestel?
Dat de leiding van de publieke omroep de bijl aan de wortel van het pluriforme bestel zet, hoor ik al vijftig jaar. Het is natuurlijk het gevolg van een maatschappelijke ontwikkeling die we ontzuiling noemen. En daar is niets op tegen. Er zou iets op tegen zijn als dat zou betekenen dat er ook minder goede programma’s worden gemaakt, maar dat vind ik niet. De publieke omroep maakt goede programma’s. Als consument ben ik blij dat Op1 er is. Er kan nog aan gesleuteld worden, maar ik vind Hugo Logtenberg een goede keus. Echt een presentator die bij BNNVARA past. En juist omdat BNNVARA ook BNNVARA wil blijven, zetten ze de kanonnen Astrid Joosten en Paul de Leeuw op de vrijdagavond op het programma. De keuze bij dit type programma verbaasde mij eerst ook, maar even later dacht ik: ja, daar zit toch wel wat in. Je moet er even aan wennen, maar ik ben positief over wat ze geflikt hebben met die dagelijkse talkshow. En dat je niet weet wie van welke omroep is, vind ik niet erg. Als de vragen die gesteld worden maar goed zijn. En ik denk dat de meeste kijkers dat ook vinden.

Lees verder in VARAgids 50 vanaf pagina 8.