Interview met Lilianne Ploumen

Ik tref Lilianne Ploumen in de Law Hub, hartje Amsterdam, omringd door studenten, academische gebouwen en een dame die door de gemeente is aangesteld om ervoor te zorgen dat iedereen die zijn/haar fiets kwijt wil dat ook op een legale plek doet. Voor de duidelijkheid: er zijn zo’n tweehonderd legale plekken en zo’n 4250 fietsen. Ploumen en ik spreken elkaar omdat zij onlangs haar Verborgen verleden heeft mogen ontdekken, maar eerst wil ik toch aan haar recentere verleden raken, de actieve politiek. 

Een paar dagen terug trof Sigrid Kaag boze boeren met fakkels in Diepenheim en ook op veel andere plekken lijkt het gesprek ernstig verhard, soms zelf onmogelijk gewor- den. Hoe kijk jij daarnaar?

Ik heb onlangs een stuk geschreven voor een denktank in het Verenigd Koninkrijk waaraan ik verbonden ben, over de invloed van hatespeech op vrouwen in de politiek. Vrouwen hebben veel meer met die gevolgen te maken dan mannen. En dat is overal ter wereld zo. Het erge is dat het de kwaliteit van onze democratie op een paar manieren ondermijnt. In mijn afscheidsspeech van de Tweede Kamer heb ik het daar expliciet over gehad. Het mooie van volksvertegenwoordiger zijn, is dat als je hier op straat loopt, of in de bus zit, mensen je aanspreken, zeggen wat ze meemaken en vragen of je daar niet eens naar kunt kijken. Als dat niet meer kan, omdat je niet meer onbevangen over straat kunt lopen, dan word je gedwongen je vak op een andere manier uit te oefenen. En dat ondermijnt de toegankelijkheid. Het tweede punt is, dat je je, als je met zoveel bedreigingen en lelijks te maken hebt, afvraagt of je nog wel in die arena wilt werken. Of het het waard is.

Met alles wat je over je heen krijgt...

Precies. En dat het niet alleen over jezelf gaat, maar ook over je gezin, dat hakt er heel erg in. Dan kan de neiging ontstaan om je minder scherp uit te spreken. Ik weet van heel veel vrouwen in de politiek dat ze zich daartegen verzetten, ze willen daar niet in meegaan, maar soms zien ze geen andere mogelijkheid dan te stoppen. De bedreigingen zijn niet ‘een gevoel’. Het is wat er gebeurt en de gevolgen ondermijnen de kwaliteit van de democratie.

Lees verder op blz. 10 van VARAgids 9.