Interview met Khalid Kasem

Hij zou de opvolger van DWDD gaan presenteren maar nadat Kahlid Kasem (onterecht) werd beschuldigd van het lekken van informatie naar de criminele organisatie van Ridouan Taghi ging daar een streep doorheen. Nu is hij terug met Khalid & Sophie.

‘Je moet je alleen zorgen maken om de dingen waar je controle over hebt,’ zegt Khalid Kasem (43). ‘Waar je invloed op hebt: dáár moet je je mee bezig houden. Niet met de rest. Perceptie bijvoorbeeld, dat ligt bij de ander. Natuurlijk, je kan proberen om zoveel mogelijk van jezelf te laten zien waardoor het beeld completer wordt. Zorgen dat je motieven en drijfveren duidelijk zijn. Maar dan nog kunnen mensen ervan maken wat ze willen. Daarom: loslaten.’

Khalid Kasem vertelt het in de zon aan een roze picknicktafel op het Westergasterrein in Amsterdam. Hier is de studio waar hij met de redactie bezig is een talkshow op te tuigen. 30 augustus start Khalid & Sophie, dagelijks op NPO 1. De ereplek, Kasem gaat hem invullen samen met Sophie Hilbrand. Het is zijn eerste televisieklus nadat hij vorig jaar indruk maakte als kandidaat bij De slimste mens. In zijn rol als advocaat en woordvoerder van de familie van Ajacied Abdelhak Nouri was hij vaker te zien op televisie maar toch, ergens te gast zijn is anders.

Voor Kasem is het een herkansing. Vorig jaar was al de bedoeling dat hij de opvolger van De wereld draait door zou gaan presenteren, maar daar moest een streep door. Hij werd beschuldigd van het lekken van informatie naar de criminele organisatie van Ridouan Taghi, met wie hij op de basisschool in de klas zat. In februari werd hij daarvan vrijgesproken en nadat de NPO oordeelde dat De vooravond met Renze Klamer en Fidan Ekiz urgentie miste, kwam Kasem weer in beeld.
En nu mag hij dus tóch, overigens niet gehinderd door ervaring in dit vak. Sommige mensen zouden daar zenuwachtig van worden, Kasem houdt het op enthousiast. Nou ja, beetje wedstrijdspanning misschien. Lekker juist, vindt hij.
‘Natuurlijk besef ik dat ik dit nog nooit gedaan heb. Maar tegelijk heb ik wel vertrouwen dat er een reden is dat ik gekozen ben voor deze plek. Daar hou ik me aan vast: dat verstandige mensen kennelijk denken dat ik hier goed in ben of zou kunnen zijn. Dat laatste misschien meer dan het eerste: ik zie het voor een groot deel als ervaringsvak. Maar ik weet wat ik meeneem in de gesprekken aan tafel: enthousiasme en nieuwsgierigheid. Als dat herkend wordt, dan zit het goed.

En die wedstrijdspanning? Die voel ik, maar daar horen geen twijfels bij. Ik ken mezelf en weet dat ik de rust kan bewaren als het spannend wordt: die momenten heb ik vaker gehad. Bovendien laat ik me niet uit het lood slaan als zaken niet gaan zoals gepland.

Nooit? Niet dat ik niet verdrietig of boos kan worden, maar ik schakel snel naar overzicht en kalmte. Dan is het meteen: oké, wat nu?

Ook toen er een streep moest door je eerste kans op televisie? Dat was natuurlijk een hele vervelende periode. Die aantijgingen gingen heel erg over mijn integriteit. Mensen maakten iets van me dat ver afstond van de werkelijkheid.

Hoe ging je daar toen mee om? Het enige wat ik steeds gedaan heb, is rustig blijven. Nadenken. Ik wist dat het programma niet door kon gaan, dat heb ik geaccepteerd. Maar ik heb altijd de overtuiging gehad: straks zal blijken dat er geen kern van waarheid zit in die aantijgingen. Daar ben ik rustig op blijven wachten. Ik ben niet gaan roepen in de media ofzo. Gewoon, vertrouwen op de waarheid.

Ondertussen ontstond er wel een beeld van je. Zo werkt die dynamiek. Hoe iemand zo’n nieuwsbericht leest heeft allemaal te maken met smaak, vooroordelen, concepties. Met je eigen wereldbeeld. Een deel zei meteen: guilty as hell. Anderen waren minder snel met hun conclusies. En zoals dat gaat met nieuws: volgende week zijn mensen het alweer vergeten of is de context veranderd, en de perceptie ook.

Zoals bij jou. Ja, dat is iets wat ik altijd mee ga nemen bij de gesprekken aan tafel. De waan van de dag, de heisa: die kunnen herkennen, maar me ook bewust zijn van de onderstroom. Waar het vandaan komt, waarom nu? Daar moet je goed over willen nadenken. Dat ken ik niet alleen uit eigen ervaring maar ook omdat ik het vaak gezien heb bij cliënten. De waan van de dag kan belangrijk zijn – in een talkshow zeker – maar je moet oog blijven houden voor de context.

Hoe doe je dat? Om te beginnen door je ervan bewust te zijn. Maar ook door je ontzettend goed te informeren. Wij moeten als makers de verantwoordelijkheid voelen om zorgvuldig te zijn. Ons steeds af te vragen: hebben we het nu over hoofdzaken of bijzaken. Dat zie ik als een persoonlijke opdracht.

Door wat jou zelf is overkomen? Nee, dat staat daar los van. Ik kon dat meteen plaatsen omdat ik het vaker heb zien gebeuren bij cliënten die in een mediahype terechtkwamen. Eigenlijk zou het voor iedereen een opdracht moeten zijn: denk na voordat je iets vindt. Maar als tv-programma heb je daar natuurlijk nog meer verantwoordelijkheid in. Dat betekent niet dat we onderwerpen moeten schuwen, maar wel dat we het hele verhaal moeten belichten. Zo zit ik in de wedstrijd.

Wat kunnen we verwachten van Khalid & Sophie? Er zijn duidelijke thema’s die Sophie en mij aan het hart gaan. Kansenongelijkheidbijvoorbeeld, of uitsluiting, en het klimaat. Dat zijn grote onderwerpen en echt wezenlijk voor de manier waarop we samenleven. Daar willen wegraag het gesprek over voeren en dan zorgen dat we niet achter de muziek aanlopen maar ook kunnen agenderen.

Lees verder in VARAgids 35 vanaf pagina 8.