Zeilster Marit Bouwmeester: "Ik zag nooit in dat succes wat zou kosten. Nu snap ik pas wat mensen daarmee bedoelden."

Zeilster Marit Bouwmeester slaapwandelt en schreeuwt in haar slaap dus wil liever geen kamer op twaalfhoog, zegt ze tegen Frank Evenblij: ‘Dan moeten er racefietsen en stoelen voor de deur.

Als je het ultieme voorbeeld van een powervrouw moet noemen, dan zeg je Marit Bouwmeester. De beste, sterkste en fanatiekste Nederlandse zeilster ooit doet in Parijs voor de vierde keer mee aan de Olympische Spelen en voor het eerst als moeder. We spreken af, als ze even in Nederland is, in Huis ter Duin in Noordwijk, waar ze een event moet hosten. Onderweg naar mijn tafel, struikelt ze drie keer over haar eigen benen.

Ik heb al veel Olympische sporters gesproken. Ze zijn altijd een beetje gek, maar ik heb het idee dat jij het gekst bent. Hahaha.

Hoe jij traint, dat slaat natuurlijk eigenlijk nergens op. Zo hard! Ook tijdens je zwangerschap – je bent nu moeder.

Het gaat best ver, af en toe. Ja. Daar kom ik wel steeds meer achter. Ik heb dat zelf nooit zo gezien; ik dacht altijd dat ik heel bevoorrecht was topsport te mogen doen. De eerste coach die ik had was natuurlijk extreem (Mark Littlejohn, red.), ik heb veel van zijn dingen overgenomen. Hij ging zelfs zo ver dat ik geen vriendje mocht hebben. Hij vond het ook belachelijk dat een podium drie treden heeft; óf je wint, óf je verliest. Best wel extreem.

Jouw opoffering is nog steeds extreem. Je bent nu moeder geworden; ik las dat jouw pijngrens is verlegd. Haha, ja. Ik hoorde dat jij voor een wedstrijd rustig aan moest doen omdat je buikspieren nog niet hersteld waren. Maar toen ging je toch. Ja, haha, ik heb veel geleerd sindsdien. Ik had daar toen best wat meer tijd voor kunnen nemen, ook tijdens mijn zwangerschap. Ik was op een zeker moment uitgerekend, toen kreeg ik de opmerking dat ik het rustig aan moest doen, want het kindje wilde ook geboren worden. Toen heb ik een week rustiger aangedaan.

Een week?! Ja, vlak voor de bevalling. En twee weken daarna ben ik alweer begonnen.

Dat bedoel ik. Wie doet dat nou? Want die arts zei tegen jou: als je door blijft sporten, komt die baby nooit!

Nee. Ja, dat klopt. Ik bouwde natuurlijk rustig op hè, met experts erbij, maar achteraf had ik meer tijd kunnen nemen. Maar er kwamen kwalificatiewedstrijden voor de Olympische Spelen aan. Ik heb een beetje spijt dat ik toen niet meer tijd heb genomen. Ik ben mezelf indertijd ook tegengekomen. Kijk, normaal zijn topsporters heel erg probleemgericht. Als er een probleem is, fix je als topsporter dat probleem. Maar nu kom ik steeds meer in aanraking met emoties, zeker met Jess (dochter Jessie Mae, red.).

Begint dat toch aan je te knagen? Ja. Ik zie nu voor het eerst de andere kant van de medaille.

En hoe voelt dat? Nou, dat is voor mij een reden om te gaan stoppen, denk ik.

Dat meen je niet. Ik dacht altijd dat je tot je 44ste door zou gaan! Zijn dit je laatste Spelen? Dat denk ik. Zeg nooit nooit, maar iedereen zei altijd tegen me dat succes wat kost en dat zag ik zelf nooit. Nu snap ik pas wat die mensen bedoelden.

Lees verder in VARAgids 30/31. Vanaf dinsdag 23 juli in de winkel, op de mat en in de VARAgids-app.