House of Cards S06E01-05: minder goed in balans

De zesde reeks van House of Cards gaat de geschiedenisboeken in vanwege een bizar unicum: een hoofdrolspeler ( Kevin Spacey ) die opeens uit een serie wordt geschreven vanwege seksueel wangedrag. Het levert een onevenwichtig laatste seizoen op.

Ook het leven van een vrouwelijke president gaat niet over rozen, dat blijkt al uit de eerste scène van het zesde seizoen van House of Cards. President Claire Underwood krijgt een lijst van alle bedreigingen aan haar adres; de meest creatieve 'hater' wil graag een Amerikaanse vlag maken van haar huid en haar bloed. Het is trouwens niet het enige probleem waar Claire mee worstelt: haar echtgenoot Frank is in zijn slaap gestorven, maar was het wel een natuurlijke dood? En nu ze eenmaal in zijn stoel zit, waar stáát ze eigenlijk voor als eerste vrouw die het machtigste ambt van de VS mag bekleden?

De makers van de grootste hitserie van Netflix stonden voor een schier onmogelijke opgave, toen Kevin Spacey vorig jaar oktober opeens persona non grata werd vanwege zijn seksuele wangedrag de afgelopen decennia. Hoe breng je een serie tot zijn einde zonder de zeer charismatische hoofdrolspeler, die van één van de grootste hufters uit de recente tv-geschiedenis toch een (tot op zekere hoogte) aimabele man wist te maken?

De eerste vijf afleveringen van seizoen zes voelen in veel opzichten gekunsteld aan en de schim van de overleden Frank hangt zwaar boven alle verwikkelingen. Het lijkt eerder een epiloog van het tijdperk Frank te zijn, dan een nieuw verhaal waarin Claire echt de hoofdrol heeft gekregen; de vele inhoudelijke verwijzingen naar de moderne vrouwenemancipatie via #MeToo en #TimesUp ten spijt.

Oude bekenden komen terug, zoals gestoorde slippendrager Doug (Michael Kelly), nog steeds spittende journalist Tom Hammerschmidt (Boris McGiver), voormalig minister Catherine Durant (Jayne Atkinson) en Russische president Petrov (Lars Mikkelsen). Zelfs de herinnering aan de meest schokkende moord uit de geschiedenis van House of Cards (ja, die) wordt levend gehouden, al is (na de vijf afleveringen die de pers mocht zien) nog niet geheel duidelijk waarom precies. Maar er doen ook nieuwe machtsfactoren hun intrede, zoals het powerkoppel Shepherd (Diane Lane en Greg Kinnear). Wat echter vooral beklijft na vijf afleveringen is de vraag waarom we deze machtige lobbyisten niet eerder in de serie hebben gezien, als zij inderdaad - zoals wordt gesuggereerd - heel Washington in hun zak hebben.

Hoofdrolspeelster Robin Wright is net zo goed als in de vorige vijf seizoenen. Maar de balans is weg; pas nu Frank met zijn ironische terzijdes verdwenen is, wordt heel duidelijk dat het evenwicht binnen de relatie van de twee machtswellustelingen het fundament van de kracht van de serie vormde. Nu dat evenwicht er niet meer is en we alleen moeten varen op bitch Claire, wankelt ook de serie en voelt het verhaal bij vlagen zelfs vermoeiend en wat saai aan.

Die constatering maakt overigens de behoefte om de laatste acht afleveringen die ooit zullen worden gemaakt van House of Cards snel door te kijken niet minder. We zijn genoeg van de Washingtonse slangenkuil gaan houden om Claire en haar posse trouw te blijven, ook al heeft de amputatie van Frank uit het verhaal merkbaar gaten geslagen in het House of Cards-universum.