Homecoming S02: houtje-touwtje mysterie

Een van de sterkste punten van het eerste seizoen van de psychologische thriller Homecoming – naar de gelijknamige podcast uit 2016 – was de structuur: steeds werd er tussen twee tijdvakken heen en weer gesprongen. In de ene is Heidi Bergman (Julia Roberts) een bezielende sociaal werkster, die getraumatiseerde soldaten tijdens een speciaal programma genaamd Homecoming weer op weg probeert te helpen. In de andere is Heidi een serveerster die nog bij haar moeder woont. De makers – Micah Bloomberg en Eli Horowitz (beiden van de originele podcast), bijgestaan door Sam Esmail ( Mr. Robot ) – zetten je direct op het verkeerde been. De scènes met Heidi als serveerster zijn van later, zelfs al lijkt Heidi zich om mysterieuze redenen maar heel weinig van haar tijd bij Homecoming te kunnen herinneren.

Op het eerste gezicht lijkt het tweede seizoen niets met het eerste te maken te hebben (Julia Roberts keert ook niet terug). Een vrouw (popster en actrice Janelle Monáe, Moonlight , Hidden Figures ) wordt wakker met geheugenverlies in een bootje op een meer. Haar rijbewijs vertelt haar dat ze Jackie heet, haar tatoeage dat ze in de luchtmacht heeft gezeten. Zo goed en kwaad als het gaat herleidt ze haar stappen van de laatste 24 uur. De hints die ze vindt voorspellen weinig goeds: een foto van haar met haar militaire collega’s, waarbij ieders gezicht is doorgestreept, behalve dat van haar. Een buisje met een klein restje van een rode substantie. En wat is de betekenis van de meloen op haar bed? Eén ding lijkt zeker: er is iets verschrikkelijks gebeurd… maar wat?

Met de vondst van het lege buisje wordt ook de eerste echte link gelegd met Geist, het bedrijf achter Homecoming, dat wat betreft snode plannen prima lijkt te passen binnen het rijtje van beruchte fictieve organisaties als de Umbrella ( Resident Evil ) en Soylent (Soylent Green) Corporations en Weyland-Yutani (Alien).

Naast een aantal nieuwe gezichten – Chris Cooper als directeur Leonard Geist en Joan Cusack als legerofficier Francine Bunda – keren er ook een paar oude bekenden terug, zoals militair Walter Cruz (Stephan James, Race, If Beale Street Could Talk), een van de proefkonijnen van het Homecoming-programma. En er is een grote rol weggelegd voor Hong Chau (dé ster uit de film Downsizing, en een love interest van Michiel Huisman in Treme) als Audrey Temple, de timide assistent van Colin (Bobby Cannavale), die op zijn beurt weer de baas was van Heidi in het eerste seizoen.

Toch vallen vooral de verschillen tussen de twee seizoenen op. Het eerste seizoen had een originele premisse: het was een mysterie waarvan het hoofdpersonage (Heidi) zelf niet eens (meer) wist dat er überhaupt een mysterie was. Voor Jackie is direct duidelijk dat er iets opgelost moet worden en dus gaat ze netjes alle aanwijzingen af. Haar tatoeage leidt haar naar een veteranenbar, het drankbonnetje leidt haar naar een motelkamer, de autopapieren die ze daar vindt verwijzen haar door naar ene Alex Eastern.

Uiteraard blijkt alles toch anders dan gedacht. Toegegeven, dat was in het eerste seizoen ook zo, maar daar voelden de onthullingen een stuk natuurlijker aan. Pasten in het eerste seizoen de meeste puzzelstukjes redelijk sluitend in elkaar, in het tweede seizoen voelt het alsof sommige stukjes er met brute kracht tussen zijn gedrukt. Met name in de eerste aflevering lijkt er vooral gekeken te zijn naar: wat is cool? In plaats van naar: wat is er straks ook op een geloofwaardige manier anders uit te leggen?  

Met als resultaat: een houtje-touwtje mysterie dat, ondanks een fijne ontknoping aan het eind, veel minder bevredigend is dan gedacht.