Het Vonnis: Koen De Bouw laat zien waartoe hij in staat is

Hij wordt wel gezien als de knapste acteur van België, Koen De Bouw. Het klassieke van George Clooney, met het doorleefde van Sean Penn, afgetopt met een snufje Richard Gere. Een vloek, zijn schoonheid, zei hij zelf een keer in een interview, omdat hij altijd hoorde dat hij was gecast op zijn uiterlijk. Maar goed, zou dat zo zijn dan was hij allang door de mand gevallen, want alleen op uiterlijk draag je geen films.

Deze week is hij op televisie te zien in Het vonnis, het uitstekende rechtbankdrama van Jan Verheyen uit 2013. In België een kaskraker en ook in de rest van de wereld won de film prijzen. In Nederland trok hij slechts een schamele 1900 bezoekers. Doodzonde, want wat een steengoede film. De Bouw speelt Luc Segers, een zogenoemde man in bonus: mooie vrouw, lief dochtertje, uitzicht op een functie als ceo. Maar dan rijdt hij na een feestje met vrouw en dochter naar huis. Als ze tanken bij een onbemand tankstation loopt zij even naar de automaat in de wachtruimte. Wrong time, wrong place: als ze na een paar minuten nog niet terug is en Segers poolshoogte gaat nemen, is zijn vrouw dood. Wij hebben gezien hoe ze in koelen bloede in elkaar werd geslagen door een overvaller. Dochter op de achterbank is inmiddels wakker geworden, steekt de straat over en wordt gegrepen door een vrachtwagen. Het zijn tien ijselijke minuten, ook als kijkervaring. Van het ene moment op het andere is de man die alles had, een man die niets meer heeft en als dan blijkt dat de moordenaar van zijn vrouw vrijkomt omdat er een procedurefout is gemaakt, breekt er iets in Segers. Hij wreekt zich en komt zelf achter de tralies. De film volgt het proces en stelt een morele vraag: mag iemand, hoe erg ook wat hem is aangedaan, het recht in eigen hand nemen – al wordt hij door de rechtstaat gruwelijk in de steek gelaten.

Het verdriet, de pijn, de woede: De Bouw speelt het fenomenaal. In een interview met het Belgische blad Humo legde hij uit dat hij niet 90 minuten lang een schreeuw kon laten horen, dat hij het verdriet moest ‘doseren’ en dat het een van de moeilijkste dingen was die hij ooit had gedaan. Hoewel hij wat betreft zware ­rollen geen groentje meer was.
De Bouw (Turnhout, 1964) volgde zijn opleiding aan de Studio Herman Teirlinck in Antwerpen en werd bij het grote publiek bekend met zijn rol als seriemoordenaar in de serie Wittekerke, over een denkbeeldig Belgisch kuststadje waar moord en doodslag troef zijn. De serie liep van 1993 tot 1996 en De Bouw was niet de enige maar wel de favoriete seriemoordenaar in de serie.

Niet veel later liet De Bouw zien dat hij ook raad wist met het komische genre, in zijn rol als inspecteur Gecekondu in politieserie Studio Brussel.
Belangrijke rollen speelde hij verder in De zaak Alzheimer, de bewerking van het boek van Jef Geeraerts, over een huurmoordenaar met Alzheimer. De hoofdrol wordt gespeeld door Jan Decleir, De Bouw speelt de politiecommissaris die achter hem aan zit. Ook deze film was een enorme kaskraker in België. Maar de Bouw zat ook in Loft, over vijf vrienden die een appartement huren om er hun minnaressen te ontmoeten en op een dag het lichaam van een dode vrouw in het appartement ontdekken. In de film, die overigens ook een Nederlandse, minder scherpe remake kreeg, speelde ook Matthias Schoenaerts, die andere Belg met good looks en groot talent. Schoenaerts heeft inmiddels een flinke internationale carrière, en dat zou ook nog wel eens met De Bouw kunnen gebeuren – onlangs vertrok hij naar Hollywood om een rol te spelen in een nieuw prestigieuze tv-serie, The Last Tycoon, naar het gelijknamige boek van F. Scott Fitzgerald, over een Hollywood-tycoon in de jaren 30. De Bouw speelt het hoofd beveiliging van de tycoon. Het is een middelgrote rol, maar kijk hoe onze Michael Huisman is begonnen die in 2008 voor Treme naar New Orleans ging en inmiddels uitgegroeid is tot een veel gevraagd acteur in Amerika.

Het is nog even de vraag of Koen De Bouw zelf zo’n internationale carrière ambieert. Vooralsnog zit hij in een huurhuis in Californië en zijn vrouw en kinderen nog in België. Hij noemt zichzelf een ‘familieman’, heeft het goed naar zijn zin in België en speelt de ene grote rol na de andere. Vanaf deze week is hij ook weer in de Nederlandse bioscopen te zien, in De premier, de langverwachte nieuwe film van Erik Van Looy (die ook De zaak Altheimer regisseerde). De Bouw speelt hierin De Belgische eerste minister die wordt ontvoerd en pas zal worden vrijgelaten nadat hij later die dag de man zal vermoorden waar een ontmoeting mee is gepland: niemand minder dan de president van de Verenigde Staten. Zet |’m op Koen De Bouw!