De VARAgids online heeft uitgelichte artikelen, allerlei winacties, podcasts en het tv-overzicht.
Hartverwarmend
12-07-2021
•
leestijd 2 minuten
•
632 keer bekeken
•
Door Floor Overmars
De verrassing van het jaar: Gösta, een kleine Zweedse serie over grote universele thema’s. En: we spraken de hoofdrolspeler, Vilhelm Blomgren!
Hoe bestáát het dat we niet eerder van de Zweedse serie Gösta (regie: Lukas Moodysson) gehoord hebben? Want het briljante Gösta is alweer uit 2019 en zéér van deze tijd. De serie kan qua thematiek gezien worden als evenknie van Rutger Bregmans De meeste mensen deugen, de pamflettistische bestseller waarin hij betoogt dat de mens in wezen goed is. Net als Bregman lijkt Moodysson (Tillsammans, Fucking Åmål) te willen zeggen dat de aangeboren goedheid van de mens tegenwoordig een ondergeschoven feit is en juist hetgene zou moeten zijn waarop we ons moeten richten. De serie is een pleidooi voor optimisme, kortom. The power of good. Maar Gösta toont vooral ook – Moodysson modelleerde Gösta losjes naar Dostojevski’s De idioot – hoe goedheid vreselijk botst met de rest van de wereld.
Gösta gaat over de net afgestudeerde kinderpsycholoog Gösta, een doodgewone, beetje alternatieve jongen die een baan krijgt in Småland, een bosrijke regio in Zuid-Zweden. Gösta (geweldig knap neergezet door Vilhelm Blomgren) vertegenwoordigt de goedheid zelve want hij wil (en kan) niets anders dan mensen helpen. Doet dat in de eerste aflevering nog een tikje ongeloofwaardig aan (hoe kan iemand zó goed zijn dat hij naast zijn job als kinderpsycholoog elke dag boodschappen doet voor een oud vrouwtje dat hij niet persoonlijk kent, een Syrische vluchteling in huis opvangt en een zwerver die zijn fiets probeert te jatten achterop naar huis brengt), maar in de daaropvolgende afleveringen begint zich heel voorzichtig een beeld af te tekenen van hoe Gösta zo geworden is.
Want al snel klopt zijn losgeslagen vader Thomas – door zijn zoveelste vriendin uit huis geflikkerd – bij hem aan in Småland, met achterin zijn Volvo zijn volledige huisraad in drie kartonnen dozen. En later voegt ook zijn moeder, een dominante, uiterst onaangename kunstenares, zich bij hem in het boshuisje dat hij betrokken heeft. Gösta kan geen nee zeggen, zoveel is duidelijk, óók niet tegen zijn manipulatieve vriendin Melissa, de mislukte singersongwriter Jonas, de labradoodle van formaat pony die zijn vader zonder enig overleg aanschaft of tegen de collega die zich Fatal attractionachtig aan hem opdringt en hem op de koop toe beticht van seksuele intimidatie.