Guilt S01E01: gitzwarte Schotse humor

Foto credits: KRO-NCRV

Twee beschonken broers rijden na een bruiloft in een BMW terug naar huis. De bijrijder, en eigenaar van de auto, zevert dat de gasten na de plechtigheid zelf voor hun drankjes moesten betalen aan de bar. De chauffeur merkt de stoelverwarming op: een belachelijke accessoire, aangezien 80 procent van de wereld in armoede leeft. Dan rijden de twee een nietsvermoedende man aan. Bijrijder Max (Mark Bonnar) confronteert Jake (Jamie Sives) met de realiteit: hij zat niet achter het stuur, maar zal tijdens een rechtszaak wel in de buidel moeten tasten en Jake kan achter de tralies belanden. Dus besluit Jake het lichaam te verplaatsen.

Het slachtoffer blijkt te zijn aangereden vlak bij zijn huis. Dus plempen de mannen hem neer in zijn woonkamer, zodat het een natuurlijke dood lijkt. Als Jake erachter komt dat de dode man Walter heet en terminaal was, kijkt hij verdrietig: ‘Hij speelde trompet; we hebben een gevoelsmens vermoord.’ Niettemin willen de heren niet hun leven lang achtervolgd worden door hun roekeloze daad, en stappen ze weer in de auto. Eind goed, al goed, toch? Maar de volgende dag blijkt Jake – de eigenaar van een platenwinkeltje – zijn portemonnee in het huis te hebben achtergelaten; broerlief (en strafpleiter) Max is ziedend.

En zo gaat het van kwaad tot erger: Jake ontmoet door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden tijdens de wake voor Walter – waarvan de arts al heeft geconcludeerd dat hij natuurlijk is gestorven - diens aantrekkelijke nichtje Angie (Ruth Bradley) met wie hij in bed belandt. Maar Angie is al meteen sceptisch: hoe kwamen dan al die blauwe plekken op zijn benen? Jake antwoordt iets in de trant van: je moet slapende honden niet wakker maken. En schiet daarmee in zijn eigen voeten. Terwijl Max probeert te voorkomen dat Jake niet verder in de vlek wrijft.

Het resultaat is een mooi voorbeeld van gitzwarte Schotse komedie. Met in de hoofdrol een berekende lul (Max) en een irritante naïeveling (Jake). Opportunistische mannen zijn het, die hun grootmoeder misschien nog wel zouden verkopen. En hoewel ze zo snel mogelijk van het gedonder met Walter en Angie af willen zijn, ontpoppen ze zich voortdurend als hun eigen grootste vijanden.