Grey’s Anatomy S15E01: nieuwe McDreamy’s

Meredith (Ellen Pompeo), die steevast afleveringen afsluit met haar wijsheden in de voice-over, besloot het 14 e seizoen van Grey’s Anatomy met ‘een betere gezondheid leidt tot betere relaties’. In het 15 e seizoen blijkt met haar gezondheid niets mis, hoewel het verlangen naar een relatie bijkans nijpend is: in de openingsscène droomt ze ervan om in bed wakker te worden naast achtereenvolgens Andrew (Giacomo Gianniotti), Jackson (Jesse Williams) en Thomas (Greg Germann). De poule van doktoren wordt in de eerste aflevering onder meer aangevuld door nieuweling Atticus Lincoln (Chris Carmack).

Het zijn allemaal varianten op McDreamy (Patrick Dempsey als Derek Shepherd), Merediths grote liefde gedurende het leeuwendeel van de serie. De rol van acteur Dempsey was bijzonder impactvol, en wordt nog steeds, zowel in de denkbeeldige ziekenhuiswereld van Grey’s Anatomy als door menig kijker, gemist. McDreamy is verworden tot een archetype; Grey’s Anatomy tot de ziekenhuisserie der ziekenhuisseries. Zou de arts met de zwoele blik het winnen van zijn enige uitdager ooit op televisie, Doug Ross ( George Clooney ) uit ER? Wie zal het zeggen. Buiten kijf staat dat ER net als Grey’s Anatomy vijftien seizoenen beslaat.

Pompeo heeft al aangegeven dat 2020 voor haar naar alle waarschijnlijkheid het eindpunt van het televisiesucces zal zijn met een 16 e en laatste seizoen. Als zij ermee stopt, dan zal het drama waarin ze de hoofdrol speelt ook ten grave gedragen kunnen worden.

Terug naar de eerste aflevering. Andrew ontpopt zich nog voor zijn eerste stappen in de wandelgangen van Grey Sloan Memorial Hospital als een levensredder, door te voorkomen dat tortelduifjes Jackson en Maggie (Kelly McCreary) op klaarlichte dag worden aangereden door een auto. De aanrijding van een fietsster kan hij echter niet voorkomen – de arme dame wordt met fiets en al in de ambulance gehesen, en eenmaal op de spoedafdeling met fiets en al bestudeerd door de artsen van dienst. Zo’n fiets verwordt tot een gimmick, of om een collega-journalist te citeren: ‘Er is niet zoiets als te veel drama in Shonda’s wereld.’

Met Shonda verwijst ze natuurlijk naar Shonda Rhimes : de showrunner van het eerste uur; de bedenker van Grey’s Anatomy. Wie terugblikt op vijftien seizoenen zal het overigens met de bovengenoemde uitspraak eens zijn. Er is niets te gek voor het ziekenhuisparadigma, tot vliegtuigcrashes aan toe. In de nieuwe aflevering vat de romp van een man vlam tijdens een operatie – om zijn prostaat te stimuleren heeft hij de extreem brandbare haarlak van zijn vrouw in zijn onderste geduwd. Bij binnenkomst op de ziekenzaal wordt hier nog over gegrapt, maar wie had kunnen vermoeden dat zijn seksuele zelfbevrediging zou leiden tot zijn dood?

Het is allemaal behoorlijk kluchtig. Grey’s Anatomy begon ooit als een drama, evolueerde al snel tot een Melodrama met hoofdletter M, en is al sinds enige tijd een farce. Alsof ze bij zender ABC – het moederstation van het drama – een algoritme hebben bedacht met sleutelwoorden als dood, zwangerschap, jaloezie en lust, en daaruit prompt een scenario voor een aflevering volgt, aangevuld met kolderieke verhaalelementen zoals de bovengenoemde ‘flambeer’-scène. Amerikaanse critici noemen het (gegeven) feit dat seizoenen, afleveringen, scènes en acteurs op elkaar zijn gaan lijken ‘formulaic’.

Dat is ook Grey’s Anatomy in het vijftiende seizoen in een notendop: de succesformule wordt naarstig gevolgd. Dit werkte bij spin-offs als Private Practice en Station 19 volstrekt niet. Maar bij Grey’s Anatomy gek genoeg wel. Een andere journaliste noemt de serie haar ‘langste relatie’. En dat is het in feite ook: Grey’s Anatomy is een lang bestendig huwelijk met de kijker. Een huwelijk dat bestand is tegen de tand des tijds.