Graves S1E1: Het failliet van de republikeinse partij (en Nick Nolte’s loopbaan)

 

‘Meningen zijn net als kontgaten: iedereen heeft er een, en ze stinken allemaal’, aldus voormalig president Richard Graves (Nick Nolte). Ooit was hij een populair politicus. Nu wordt hij spottend ‘de laatste grote republikein in het Witte Huis’ genoemd. De bejaarde Graves is in de herfst van zijn leven verworden tot een alsmaar scheldende, vernielzuchtige pestkop. Een macho met een schorre stem zoals Nolte die wel vaker speelde. Net als oud-president George W. Bush woont hij op een ranch in de woestenij. Echtgenote Margaret (Sela Ward), assistent Isaiah (Skylar Astin) en speechschrijver Lawrence (Roger Bart) houden hier Graves’ reputatie in ere. Met als gevolg dat de beste man tegen wil en dank voortdurend lintjes staat door te knippen.

In de eerste aflevering ontvlucht de brombeer dit door hem verafschuwde bestaan. De enige plek waar hij zichzelf kan zijn is in de ontbijtzaak in het naburige dorp. De eigengereide Samantha (Callie Hernandez) – die gek genoeg nog nooit van de oud-president heeft gehoord – bedient hier de klanten. Nolte’s personage verandert dankzij het contact met de jeugdige serveerster in een capuchon dragende wietroker. Ze belanden via een omweg op een nabijgelegen golfbaan waar Graves zijn leven nog eens overdenkt. Deze ervaring is een kantelpunt: de zuurpruim van weleer zal zich niet maar laten leiden door zijn politieke falen, maar door ongebreideld optimisme.

De maker van Graves, Joshua Michael Stern (bekend van Jobs), bedient zich van een soortgelijk positief denken. Hij ziet in de wirwar aan (politieke) satire, met shows als Veep, nog genoeg ruimte voor zijn televisieserie. Zeker nu de volgende maand meer dan ooit in het teken zal staan van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Uit de openingsscène blijkt echter het tegendeel: Stern belicht onbedoeld met het falen van de oud-politics het falen van de acteur Nolte (en de tv-show Graves).

Graves wordt tijdens een bijeenkomst voor veteranen vergezeld door echte oud-politici als Rudy Guliani. De 72-jarige Guliani is vooral bekend van zijn werk als burgemeester van New York in de jaren negentig, en tijdens de aanslagen op elf september. Tegenwoordig geniet hij in negatieve zin bekendheid als raaskallend politiek commentator. De carrière van de 75-jarige Nolte is opvallend genoeg net zo passé. In de jaren tachtig en negentig was hij in films als 48 Hrs. en Cape Fear in topvorm. Nolte had – hoe pijnlijk ook – net als Guliani beter kunnen stoppen op zijn hoogtepunt. Het advies aan Stern is evident: soms heeft de kijker geen televisieserie nodig om tot de conclusie te komen dat de republikeinse partij net zo failliet is als Nick Nolte’s loopbaan.