Glad IJs S01E01-02: Vlaams allegaartje rond Coens-achtige ontvoering

Foto credits: Streamz/VTM

Het zal vanaf de eerste minuut geen kijker ontgaan dat de verhoudingen binnen het rijke gezin Druyts - groot geworden dankzij een goedlopende roomijsfabriek (de titel!) - volkomen verstoord zijn. De recherche nestelt zich in de protserige villa van de familie als pater familias Phil Frisco (Lucas Van den Eynde) tijdens een wandeling met de hond ontvoerd is.

Terwijl de kidnappers (Koen De Bouw zoals altijd in topvorm) het slachtoffer op de heide lasagne voeren, probeert de politie in de miljonairswoning de laagjes af te pellen van een - zo lijkt het - ingenieus plot vol dubbele agenda's, verborgen geheimen en licht absurdistische plottwists. De basis van alle grieven lijkt het overlijden van opa te zijn twee jaar geleden en alle zakelijke ruzies die daaruit voortkwamen. Ego's werden gepasseerd, er gingen mensen vreemd, oude rekeningen werden op tafel gegooid en voilà: er ontstond een tijdbom van grote onvrede en onmin die vroeger of later wel af moest gaan.

Het is lastig om op basis van twee afleveringen al een definitief oordeel te vellen over Glad IJs. Enerzijds lijkt de serie opzichtig leentjebuur te spelen bij talloze grote voorgangers die het genre van de licht absurdistische misdaadkomedie hebben geëffend, de broers Joel en Ethan Coen voorop. Het is niet lastig je voor te stellen hoe een internationale remake – waar Vlaamse media al over spreken – eruit kan gaan zien met Coen-regulars als Brad Pitt, George Clooney en J.K. Simmons in diverse hoofdrollen. De makers dragen hier zelf aan bij door elke keer als de Kempense heide in beeld komt – waar het verhaal zich deels afspeelt – in beeld en muziek een westernsfeer op te roepen. Je voelt ook na twee afleveringen al dat er soms best wat bijpersonages of overbodige scènes geschrapt hadden kunnen worden.

Aan de andere kant lijkt het rare melange van gefrustreerde personages, idiote vondstjes en gekke scènes ook iets volstrekt eigens op te leveren. Onder alle milde gekte sluimert een intrigerende tragikomische karakterstudie over mensen die zich beter voor willen doen dan ze zijn, die gebukt gaan onder vooroordelen, sociale conventies en onvervulde verlangens. Het trage tempo vergt geduld van de kijker. Maar tegelijkertijd lijken al die gekke onhebbelijke mensjes met hun gezever en gemiep zich ook langzaam in het hart van de kijker te nestelen.