Ghoul S01: bovennatuurlijke teleurstelling

India, nabije toekomst. Het autoritaristisch regime rukt verder op. Kinderboeken worden verbrand als opruiende en antireligieuze literatuur en mensen worden uit hun huis geplukt voor herconditionering. De jonge Nida Rahim (Radhika Apte) traint als cadet bij de National Protection Squadron en gelooft heilig in het grotere goed dat de overheid haar voorhoudt. Zo heilig dat ze haar eigen vader (S.M. Zaheer) erbij lapt zodra ze ontdekt dat hij subversieve colleges geeft op de universiteit. Een maand later krijgt ze een post toegewezen bij de afdeling Advanced Interrogation, waar net rebellenleider Ali Saeed (Mahesh Balraj) van de United People Front is binnengebracht. Rahim en haar team ondervragen hem met technieken waar Guantanamo Bay niets bij is, maar Saeed blijft onwaarschijnlijk onberoerd. Wanneer hij eindelijk begint te spreken, blijkt de rebellenleider te beschikken over intieme kennis van zijn bewakers. Als hij ook nog eens in het Oud-Aramees begint te prevelen, realiseert Nida zich dat dit geen gewone gevangene is.

Ghoul is het eerste resultaat van het partnership tussen productiehuizen Blumhouse Productions ( Get Out , The Purge ), Ivanhoe Pictures (Crazy Rich Asians) en het Indiase Phantom Films (Hasee Toh Phasee). De deal bestaat uit de productie van drie horrorfilms op locatie in India, maar Ghoul-bedenker Patrick Graham besloot dat de film beter tot zijn recht zou komen in het format van een miniserie. De regisseur had slechts één speelfilm op zijn naam staan voor hij Ghoul schreef en regisseerde, en hoewel hij woont en werkt in Mumbai is de Brit een curieuze keuze voor de eerste in wat een reeks Indiase filmprojecten moet worden. De dialogen zijn geschreven door Kartik Krishnan, maar de personages doorspekken hun Hindi met Engelse frases die schijnbaar uit de lucht komen vallen en niet passen bij een dystopische toekomst waarin nationalisme hoogtij viert. Bovendien voegt de adaptatie naar een format van drie afleveringen niets toe; sterker nog, Ghoul had veel baat gehad bij een meer gecondenseerde plotuitwerking en strakkere montage.

Er zit potentie in Grahams concept van een gevangene die de machtsverhoudingen omdraait door een wraakzuchtig monster op zijn martelaars af te sturen, maar angstaanjagende make-up en ‘jump scares’ kunnen niet op tegen het teleurstellende scenario. De maatschappijkritiek die Graham levert is te flagrant, en de gehele dystopische setting vormt een schreeuwerige garnering die een flinterdun verhaal moet verbloemen. De wijze waarop Graham zijn concept kwijtraakt door de focus volledig te verleggen naar het bouwen van een alternatieve wereld doet denken aan de recentste flops van M. Night Shyamalan. De beoogde doelgroep van horrorfans zal bovendien opmerken dat Ghoul flink wat jatwerk bevat van Grave Encounters en The Thing , met een 1984-sausje eroverheen. De miniserie kan echter niet tippen aan ieder uit dat rijtje, en voelt daardoor aan als weinig meer dan een afgeleide. Rijzende ster Apte, bekend van Sacred Games , doet haar best met het materiaal dat haar gegeven is, maar kan weinig meer doen dan grote ogen opzetten op de juiste momenten. Wie de overwinning gegund is – Nida of de ghoul – is dan ook een kwestie van kop of munt.