Gerard Cox kijkt terug op zijn rijke carrière

1962 Blijde verwachting (toneel)
Ik was kort onderwijzer op een blo en moest in 1960 nog in dienst, maar het theater was wat ik wilde. Bij de Studenten Gram- mofoonplaten Industrie van EMI had ik inmiddels een ep opge- nomen: Jacqueline. Zes liedjes in de trant van Jaap Fischer, die een grote was in die tijd. Wat hij deed sprak me enorm aan. Ik ben met een gitaar en die zes nummers het land in gegaan, maar het toneel bleef trekken. Ik speelde met Lily Bouwmeester in het stukBlijde verwachting. Zij en Paul Steenbergen bevalen me aan bij de toneelschool maar daar werd ik toch afgewezen. Ik moest natuurlijk ook nog veel leren, maar daar kwam ik dan ook voor, nietwaar?

1963 Van de prins geen kwaad (theaterprogramma)
Ik wilde toch acteren en ben met pianist Jan Willem ten Broeke een twomanshow gaan maken. In de kelder van restaurant De Prinsenvloot in Delft konden de gasten na het diner nog even naar ons kijken en zo nog wat verteren. Vier keer twintig minuten duurde dat programma, inclusief een glaasje wijn en Franse kaasjes, wat je toen alleen bij de Bijenkorf kon kopen. In totaal hebben we drie programma’s gemaakt en de zaal vulde zich steeds makkelijker.

1968 Samenwerking Frans Halsema.
Jasperina de Jong was te groot voor de kleine zalen en toen benaderde ik Adèle Bloemendaal maar, die had net afspraken gemaakt met Frans Halsema. Van het een kwam het ander en Met blijdschap geven we kennis hebben we 600 avonden in theater Bellevue in Amsterdam gespeeld. Adèle zei op een bepaald moment dat ze niet meer wilde omdat ze zwanger was. Dat kind heb ik nooit gezien maar we zijn toen doorgegaan met Conny Stuart, voor iemand van net 30 een al wat oudere dame van in de 50 want als je jong bent vind je iedereen oud. Conny was een enorme publiekstrekker. Dat programma was echt een hit, we verdienden goed en de rijen stonden tot voor het Americain. In dit programma zat ook het nummer ‘Een broekje in de branding’, wat een bescheiden hit werd. Dom achteraf dat we daar ik niet mee op tv ging, maar dat was note donein die tijd.

1970 Cursief (radioprogramma KRO)
Radio was zo leuk om te doen. Dit hebben we in wisselende samenstelling gemaakt met Luc Lutz, Simone Rooskens, Netty Rosenfeld en Herman van Run. Mijn conference ‘Polleke’, over een gedrogeerde Vlaamse wielrenner wiens schoonbroer telkens zijn plas voor hem inleverde, behoort inmiddels tot de klassiekers. Bij de grote voorjaarskoers Omloop Jezus-Eik blijkt Polleke als eerste te finishen. Omdat schoonbroer – het is Vlaanderen, hè – al te dronken is, besluit zijn vrouw, de zus van Polleke, het flesje dan maar te vullen. Bij de controle gaat het alsnog mis: ‘Allez, Polleke, ge zijt gediskwalificeerd, maar proficiat.’ En ik zeg: maar allez, professeur, pour qua dan wel. ‘Ah wel, ik heb ’n fameus bericht voor u: Ge gaat een kind bekomen!’

1970 Ajax is dood (lied)
Dat liedje schreef ik in de euforie van het winnen van de Europa Cup. Ik heb zo verschrikkelijk veel domme dingen gedaan in mijn leven en dit was er een van. Ik durfde alles en dan ga je wel- eens te hard. Frans Halsema zei: ‘je zit een versnelling te hoog, Gerard’. Ik weet als Feyenoordman hoe het voelt als er iets over je cluppie wordt gezegd. Gelukkig haalde Ajax daarna driemaal de Europacup en bleken ze allesbehalve dood. Ik volg Feyenoord op televisie maar ga nooit meer naar het stadion. Het hele voetbal slaat met al die bedragen nergens meer op. Het is allemaal zo corrupt als de hel en volledig uit de hand gelopen. Johan Cruijff ging ooit voor driemiljoen naar Barcelona. Daar lachen we nu om. Al die grote clubs zijn failliet maar geen bank durft dat te zeggen. Ook het nummer ‘100.000 doden’ deed stof opwaaien want ik zou een bevriend staatshoofd heb- ben beledigd. Joop Koopman, die toen hoofd amusement was bij de VARA, had er geen probleem mee en zond het uit. Het was op de muziek van ‘24 rozen’ van Toon Hermans.

Lees meer in VARAgids 24 vanaf pagina 20.