In het derde (en laatste) seizoen zijn Josh, Wolf en Tiger veroordeeld tot dood door entertainment. Maar de inspiratie uit de eerste twee seizoenen ontbreekt.
Foto credits: Hulu
Er is een hoop gebeurd sinds de allereerste aflevering van seizoen één, toen Josh Futturmans (Josh Hutcherson) masturbeersessie ruw werd verstoord door de komst van Tiger (Eliza Coupe) en Wolf (Derek Wilson), twee supersoldaten uit de toekomst, die Josh kwamen vertellen dat hij, en alleen hij, de wereld en de mensheid voor een zekere ondergang kon behoeden.
Toch is Josh aan het begin van het derde (en laatste) seizoen eigenlijk niet heel erg anders dan zoals hij begon: een toen nog bij zijn ouders (Ed Begley Jr., Glenne Headly) inwonende conciërge zonder dromen, ambitie of speciale talenten. Zo houdt Josh het nog geen twee tellen uit in de Diecathlon, waar hij met Tiger en Wolf in is beland. Deze dodelijke competitieshow is de straf voor hun tijdsmisdrijven aan het eind van seizoen twee: dood door entertainment. Maar wat Josh mist aan survival skills maakt hij goed met koppige volharding, ongeacht het aantal Avatar-speren, killer-inktvissen en zuurballen dat er in zijn gezicht wordt gesmeten.
Met het eerste seizoen maakte Future Man een vliegende start. De vele dwaze plotwendingen, de grove humor en de dikke laag zelfspot maakten het een scifi-komedie zoals geen enkele andere (vier van de makers - Kyle Hunter, Ariel Shaffir, Seth Rogen en Even Goldberg - vormden ook het team achter de animatiefilm Sausage Party). De makers staken hun liefde voor tijdreisfilms en -series ook niet onder stoelen of banken (met The Terminator en Back to the Future als belangrijkste inspiratiebronnen). De serie werd ook heel erg geholpen door Josh Hutcherson (Peeta uit The Hunger Games), die zich als de weinig indrukwekkende titelheld ongegeneerd van de ene in de andere gênante situatie stortte. Onbetwist hoogtepunt: Josh die pas tijdens het voorspel ontdekt dat de tepel die hij net enthousiast in zijn mond heeft genomen die van (de jonge versie van) zijn moeder is.
Ook het tweede seizoen , dat zich afspeelde in een verre toekomst, was redelijk gefocust, met als centrale slechterik dokter Stu (Haley ‘I see dead people’ Joel Osment). Maar in het derde seizoen lijkt de koek een beetje op, ondanks een aanzienlijke rol voor Seth Rogen (als spelshowleider Susan), een seizoensopener met een dikke knipoog naar Edge of Tomorrow (en een snufje The Hunger Games) en de ontdekking dat het stemmetje in Josh zijn hoofd aan een wel heel onverwachte ‘boezemvriend’ blijkt toe te behoren.
De drie hoofdrolspelers zijn nog steeds enthousiast, maar de inspiratie uit de twee eerdere seizoenen ontbreekt. Je had deze twee supersoldaten, en die ene ongebruikelijke held, toch een betere finale gegund.