Follow the leader: Downton Abbey

Het ene schandaal volgde het andere op in Downton Abbey, het Britse kostuumdrama dat van 2010 tot en met 2015 op televisie te zien was. Het succes van de reeks is enorm: Downton Abbey vestigt het record voor het grootste aantal Emmy-nominaties voor een serie die niet in de VS gemaakt wordt. ‘We hadden van het begin af aan voor ogen dat we een revival wilden van het klassieke kostuumdrama’, vertelt producent Gareth Neame in gesprek met Wired. ‘En daar speelde de muziek een grote rol in. Je moest meteen horen hoe Brits het was. En het was ook belangrijk dat kijkers meteen door hadden dat het een meeslepende serie zou zijn.’

De producenten van Downton Abbey komen terecht bij componist John Lunn. De Brit heeft een achtergrond in de klassieke muziek: hij schreef onder andere drie opera’s en een vioolconcert. In 1989 maakt Lynn zijn eerste tv-soundtrack, voor de serie The Play on One. In het decennium dat volgt, laat de componist de klassieke wereld steeds verder achter zich, en richt hij zich meer en meer op muziek voor film en televisie. ‘Klassieke componisten worden gezien als een soort god’, zegt hij in een radiouitzending van NPR. ‘De muzikanten staan onder je en moeten naar je buigen. Het is een eenzame taak. Bij modernere stukken zit je middenin het team. Iedereen is gelijk.’

Het team waarmee Lynn de muziek voor Downton Abbey opneemt, is een orkest van 35 muzikanten, waarin de componist zelf piano speelt. In eerste instantie is het helemaal niet de bedoeling dat er een intronummer voor de serie komt. ‘In de allereerste aflevering begint de serie gewoon meteen: er komt een telegram in beeld, en vervolgens zie je iemand in een trein zitten.’ Het stuk dat Lynn schrijft voor die scène, wordt uiteindelijk als de start van alle afleveringen gebruikt. ‘In die eerste tien minuten van de allereerste uitzending zit bijna geen dialoog, alleen muziek’, vervolgt Lynn. ‘In die korte tijd komen bijna alle belangrijke muzikale thema’s voorbij.’

Bij het maken van de muziek staan zijn persoonlijke emoties centraal, vertelt Lynn. ‘Als ik wil dat de kijkers op een bepaald punt in de aflevering gaan huilen, dan moet dat mij zelf ook overkomen zijn tijdens het maken van de muziek. Als dat niet minstens één keer gebeurt is, dan gaat het niet werken.’ Die werkwijze blijkt een succes te zijn: in de zes seizoenen dat Downton Abbey op televisie is, wint Lynn twee Emmy’s voor de muziek in het programma. Desondanks maakt de componist – verrassend genoeg – zelf liever iets anders: ‘Als ik voor mezelf muziek maak, dan is het veel hardere, ritmische elektronica.’