Fire of Love: overdonderende poëzie

Foto credit: National Geographic

Twee prachtige mensen vinden elkaar in het gelauwerde Fire of Love – de film won meerdere prijzen, waaronder op het Amerikaanse Sundance Film Festival – in hun gezamenlijke liefde voor een vurig natuurfenomeen. Katia en Maurice Krafft zijn vulkanologen die vanwege hun ‘teleurstelling in de mensheid’ hun focus hebben verlegd naar grootsere zaken: vulkanen. Grote bergen, vol lava, die elk moment kunnen imploderen. Het liefst proberen ze zo dicht mogelijk bij hun studieobject te komen – met desastreuze gevolgen. In 1991 overlijden ze – naar verluidt stonden ze op dat moment naast elkaar, een troostende gedachte – bij de uitbarsting van de Unzen-vulkaan in Japan. Documentairemaker Sara Dosa maakt van de twee een romantisch, overweldigend en bitterzoet portret.

Ze gebruikt archiefbeelden – de Kraffts, die uit Frankrijk afkomstig zijn, waren destijds ook graag geziene gasten op televisie – die ze op vernuftige wijze monteert. In talkshows kwamen de wetenschappers graag hun verwondering voor de strijd van de mens tegen de natuur uiteenzetten. De mooiste beelden zijn de registraties van hun werk: zij aan zij staan ze - uitgedost in aluminiumkleurige pakken en met rode mutsen op - aan de rand van kraters, zich te vergapen aan het sublieme uitzicht. Het zijn aandoenlijke beelden. Omdat je als kijker misschien zelden zulke bevredigde mensen zult zien.

Componist Nicolas Godin, bekend van het Franse duo Air, geeft de film met z’n dromerige synthesizerpartijen nog een extra contemplatieve lading. Fire of Love ís poëzie, in woord en beeld. De wijze waarop de vulkanologen spreken illustreert de liefde voor hun vak. Dit alles is dus gesitueerd in een grauwgrijs landschap waar rode vlammen naar de hemel stijgen. Voor de Kraffts was dit niet de hel, maar de hemel.