Father of the Bride: warmhartige familiekroniek

Foto credits: ClaudetteBarius / HBO

De roman Father of the Bride (1949) – over een vader die moeite heeft met het feit dat z’n dochter gaat trouwen – werd al vaker verfilmd: in 1950 (met Spencer Tracy), in 1961-1962 (als televisieserie met Leon Ames in de hoofdrol) en in 1991 met Steve Martin. De nieuwe Father of the Bride borduurt voort op deze traditie. Hoewel er een groot verschil is: het verhaal krijgt ditmaal een Cubaans-Amerikaanse lading. Met twee Cubaanse Amerikanen (die allebei zijn geboren in Havana) in de hoofdrol: Andy Garcia speelt architect Billy; Gloria Estefan speelt zijn echtgenoot Ingrid. De twee hebben twee dochters: perfectionist en bruid in spé Sofia (Adria Arjona) en de eigenzinnige Cora (Isabela Merced).

Als Sofia op een dag aankondigt dat ze gaat trouwen met de liefde van haar leven, een Mexicaan, dan is Billy duidelijk ontstemd: wie is die man? En ga je naar Mexico verhuizen? En nog erger: heb jíj hem ten huwelijk gevraagd? Dat kan toch niet… Kortom, Billy is een conservatief die moeite heeft met de veranderende wereld om hem heen. Dat is de kern van Father of the Bride en de reden waarom het huwelijk tussen Billy en Gloria ook op wankelen staat. Die onevenwichtigheid wordt mooi geïllustreerd in de scène waarin Billy zijn toekomstige schoonzoon Adan (Diego Boneta) rondleidt door zijn huis.

Als Adan Billy complimenteert met het huis, dan denkt Billy dat hij doelt op de architectuur. Maar Ingrid (Estefan heeft een heerlijke chemie met Garcia) haakt in: ‘Jij bedoelt het huis [het bouwerk, OL.], maar hij bedoelt jouw thuis.’ Die afstandelijkheid heeft er alles mee te maken dat Billy hard moest werken en vechten om te komen waar hij nu is – en hij wil dat zijn dochter dat niet vergeet, dat je voor jezelf moet opkomen in het leven. En stiekem draait de film natuurlijk ook om verlatingsangst: Billy wil zijn dochter(s) nog niet loslaten. Hij zal echter wel moeten, vertelt Ingrid onomwonden.

En Billy zal ook nieuwe tradities moeten scheppen. Een bruiloft hoeft niet per se een katholieke ceremonie te zijn, maar kan ook plaatshebben op een strand; niet iedere vrouw wil een Disneyprinses zijn; postmoderne architectuur is niet per definitie inferieur aan conservatieve architectuur; een bruiloftsplanner hoeft echt geen kantoor te hebben om succesvol te zijn. Grappig is ook dat als deze obstakels eenmaal worden geslecht en Billy ontdooit, dat dan de warme familiebanden komen bovendrijven die de Cubaans-Amerikaanse gemeenschap zo kenmerken. Regisseur van dienst, Gaz Alazraki, is hiervoor de juiste man op de juiste plek.

De Mexicaan liet met Club de Cuervos al zien dat hij goed raad weet met het verbeelden van familieruzies en haalt ook in Father of the Bride het beste uit de cast. Het enige wat je op de film zou kunnen aanmerken is dat hij voorspelbaar en bij vlagen iets te zoetssappig en melodramatisch is. Wie echter denkt: goh, interessant, Garcia en Estefan die een koppel spelen, heeft het bij het rechte eind.