Familiedrama

De recensenten konden hun ogen niet geloven. Zo zoet hadden ze het nog nooit gezien. Alsof er drie kwartier lang smeltend suikergoed uit hun tv-toestellen was gelekt. ‘Het werd allemaal fondant wat de klok sloeg,’ schreef het Algemeen Dagblad onthutst. Het was ‘een knieval voor Jan Publiek,’ aldus dagblad Trouw. ‘De poezeligheid droop ervan af,’ meldde Het Vrije Volk. En zo waren de kranten van 19 maart 1966 het er allemaal over eens: de Nederlandse televisie had de vorige avond een dieptepunt bereikt met de show Is Gert thuis...? Erger kon het blijkbaar niet.

Miljoenen kijkers hadden daarentegen met volle teugen genoten van deze eerste tv-show rond het zoetsappig ogende zangduo Gert en Hermien Timmerman. En de volgende keer keken ze massaal weer. Dat er intern bij de AVRO heel wat wenkbrauwen werden gefronst over de stuitende sentimentaliteit van deze shows, kon Jan Publiek niet weten. Ook was toen niet bekend dat de meeste AVRO-regisseurs hadden geweigerd eraan mee te werken, met als gevolg dat het optreden van Gert en Hermien, aan wie in die dagen de ene gouden plaat na de andere werd uitgereikt, telkens in beeld moest worden gebracht door onervaren beginnelingen op regiegebied. Eén van hen was de jeugdige Guus Verstraete, de latere regisseur van André van Duin, Paul de Leeuw en veel grote spelshows. Maar ook hij wist al snel aan dit karwei te ontkomen.

Afgezien van de hoge kijkcijfers had de AVRO nóg een belangrijke reden om het intens populaire echtpaar blijvend aan zich te binden. De omroep kon zo’n successhow heel goed gebruiken. Al was het maar omdat er intussen een nieuwe omroep in opkomst was die voor de AVRO weleens een zware concurrent zou kunnen worden. En juist die nieuwe omroep (de TROS dus) had zich in volle vaart op het volkse repertoire geworpen. In die strijd had de AVRO met Gert en Hermien een machtig wapen in handen.

Maar na vijf jaar AVRO-dienst besloten de Timmerlieden dat ze zich toch beter thuis zouden voelen bij de TROS. ‘Op het laatst vond ik De Gert en Hermien Show van de AVRO niet meer artistiek verantwoord,’ zei Gert Timmerman in De Telegraaf. En als voorbeeld van zo’n artistiek conflict noemde hij het feit dat ze in één van de shows niet eens de hoes van hun nieuwe langspeelplaat mochten laten zien.


Lees verder in VARAgids 51 vanaf pagina 40.