Een interview met Gijs Groenteman

Door Carolien Spaans

Gijs Groenteman interviewt véél liever zelf dan dat hij (zoals op de komende pagina’s) zelf de vragen moet beantwoorden. ‘Ik denk alleen maar: wat zit ik nou te kletsen?’

Eerst even het belangrijkste. Is het toeval dat twee mensen in jouw zeer directe omgeving – je vrouw Aaf en Marcel – hun rijbewijs maar niet kunnen halen? Drie zelfs, mijn vriend Teun (van de Keuken, red.) ook niet. En ik ken er nog wel meer. Ik heb daar zelf ook weleens over nagedacht en mijn analyse is dat ik onweerstaanbaar ben voor neuroten – ik zie hun onvermogen als een uitvloeisel van een zenuwachtige geest. In de auto zitten is een ontzettend domme bezigheid, neuroten zijn daar te onrustig voor.

Komt die onweerstaanbaarheid door jouw teddybeer-hoofd?
Ja, en in dat ik zelf heel on-neurotisch ben. Niet dat er niks mis met me is, maar ik ben wel vrij kalm en laconiek. Ik hou ook echt van autorijden.

Ben je dan ook kalm en vriendelijk op de weg? Nee. Ik scheld en ben boos op iedereen, en ook heel seksistisch: ‘Dat zal wel weer een wijf zijn’.

Goed, dan nu over naar dit interview. Je hebt voor deze gids ook talloze stukken geschreven, op welke stoel zit je liever? Veel liever op die van de interviewer. Geïnterviewd wórden vind ik... nou, niet verschrikkelijk, maar ik voel me wel steeds tekortschieten. Niet leuk genoeg. Ik denk alleen maar: wat zit ik nou te kletsen, waar gáát dit over? Geen enkel normaal mens zou het leuk moeten vinden om zo het onderwerp van gesprek te zijn en bevraagd te worden. En dan genieten van de antwoorden die je geeft? Nee, dat is alleen voorbehouden aan narcisten.

Maar het mag toch wel bevredigend voelen dat er belangstelling is? Je hebt qua werk lang gezocht naar je plek – en daar zit je nu, met succes. Aandacht hoort erbij als je je eenmaal in de publieke ruimte begeeft, dat snap ik en het is ook fijn dat ik waardering krijg. Want dat betekent dat ik kan doorgaan met wat ik doe. Maar ik ben zelf de interviewer. Altijd al geweest. Al op jonge leeftijd leek me dat iets heel makkelijks en begeerlijks om te doen, zitten en met mensen praten.

Lees verder in VARAgids 37 vanaf bladzijde 9